Θα ‘θελα να ‘σουν δίπλα μου, πολλά να σε ρωτήσω,

να είναι βράδυ ασύννεφο, όταν σε συναντήσω,

να μας κοιτούν από ψηλά περίεργα τ’ αστέρια,

σαν σου αγγίζω τρυφερά τα κρύα σου τα χέρια!

***

Να σε ρωτώ, αλήθεια πως δεν νιώθεις ενοχή,

με τα κρυφά μηνύματα που πέφτουν σαν βροχή,

 και θα ‘θελα να μου μιλάς και να κοιτάς εμένα,

να λύσω το μυστήριο που έφτιαξα για σένα!

***

Να ήσουν με τις σκέψεις σου στο αυτοκίνητό μου,

χωρίς… ‘’ελήφθη μήνυμα‘’ πάνω στο κινητό μου,

  γιατί ‘ναι  σαν τη μαχαιριά, αυτό που με σκοτώνει,

η σκοτεινή φιγούρα σου εις την δική μου οθόνη!   

***

Θα ‘θελα ν’ αποκαλυφθείς μονάχα ένα βράδυ,

να απλωθεί χρυσόσκονη που λάμπει στο σκοτάδι,

μήπως και βρω απάντηση στο σφραγισμένο στόμα,

στο λυπημένο πρόσωπο, που το κοιτώ ακόμα!

***

Κάπου ξανά θα κινηθώ για να σε συναντήσω,

 το δύσκολο το πρόβλημα θέλω πολύ να λύσω…,

έστω και αν με βαρεθείς που θα πολυλογώ,

να ‘χεις κλειστό το στόμα σου, να σου μιλώ εγώ!

Ο Παγκυπριώτατος