Τα φώτα όταν σβήσουνε σαν η αυλαία πέσει,

και στη σκηνή απλώνεται ένα πυκνό σκοτάδι,

κοιτώ με δέος όρθιος την άδεια μου την θέση

κι απλώνω χέρι δίνοντας το τελευταίο χάδι !

***

Με το σφιγμένο πρόσωπο στην άδεια θέση μένω

κι αναπολώ το παρελθόν, το χθές να φέρω πίσω,

με ένα δάκρυ να κυλά σαν μπίλια, παγωμένο,

κάνοντας κίνηση ξανά στη θέση να καθίσω !

***

Στην άδεια θέση όνειρα πολλά έχω αφήσει,

κρυφές ελπίδες και ευχές, ποτάμια με ιδρώτα,

όνειρα άσπρα, άδολα, που όμως έχουν σβήσει,

  σαν είδα τέλος στη σκηνή, σαν σβήσανε τα φώτα !

Ο Παγκυπριώτατος