Ηροδότου Ιστορίες: Το λάθος!

Το αεροπλάνο των Κυπριακών Αερογραμμών ήταν μισοάδειο. Απογειώθηκε στις εννιά και τέταρτο το πρωί από το αεροδρόμιο της Λάρνακας και με κατεύθυνση την Βεγγάζη της Λιβύης έπαιρνε κι εμένα μαζί του.

Καθόμουν στη θέση μου, μα δεν είχα και πολλή όρεξη, αφού σκεφτόμουν συνεχώς «το λάθος». Πως έγινε και γιατί έγινε. Και το κυριότερο, ποιες επιπτώσεις θα είχε στη συνέχεια…!

Πριν λίγες μέρες ανακάτεψα τα συρτάρια του γραφείου μου. Ένας φάκελος ήταν για χρόνια κλειστός και σχεδόν είχα ξεχάσει πως υπήρχε. Στο άνοιγμα του είδα το παλιό μου διαβατήριο, εκείνο με το χοντρό μπλε εξώφυλλο και μύριζε. Ήταν τόσα χρόνια ξεχασμένο και κλειστό στον φάκελο. Στις σελίδες του σφραγίδες με βίζες! Πολλές σφραγίδες, ανακατεμένες, ανάποδες, μικρές και μεγάλες, μαύρες, κόκκινες, μπλε, πράσινες. Τι θυμήθηκα τώρα!

Η πιο μεγάλη σφραγίδα – η πρώτη σφραγίδα που μπήκε στα Αραβικά – ήταν η βίζα εισόδου στην Λιβύη. Σαν να ήταν χθες. Ο υπάλληλος στο γραφείο της εταιρείας Ιωάννου και Παρασκευαίδης στη Λευκωσία, ήταν σχεδόν μετανιωμένος που μου το έδινε, αφού ο αρχικός προορισμός μου ήταν το Ομάν! Τι λάθος! Δόθηκε το διαβατήριο σε Πρεσβεία άλλης χώρας.

  • «Πας Λιβύη;», με ρώτησε.
  • «Και γιατί να μην πάω», απάντησα, χωρίς να είμαι σίγουρος για την ορθότητα της απάντησης μου.

Τέλεξ στη Βεγγάζη, να με παραλάβει κάποιος από το αεροδρόμιο, ημέρα, ώρα και τα σχετικά.

Έφτασα στη Βεγγάζη, οι πρώτες εντυπώσεις, ναι, εδώ θα μείνω μόνον έξι μήνες και μετά… Ομάν!

Το λάθος με βασάνιζε και δεν ξεκολλούσε από το μυαλό μου. Ομάν και πάλι Ομάν!

Αργά το απόγευμα άλλαξε ξανά ο προορισμός! Αεροπλάνο για την Τρίπολη της Λιβύης! Δεν είχα φάει τίποτε εκείνη την ημέρα. Το βράδυ στην Τρίπολη κάποιος με ρώτησε αν πεινούσα…! Μου έφτιαξε ο μάγειρας ομελέτα με πατάτες τηγανητές. Μετά κάποιος άλλος με ρώτησε για πόσο καιρό είχα πρόθεση να μείνω.

  • « Έξι μήνες» είπα. «Κατά λάθος βρέθηκα εδώ!»

Έπαιξα και ποδοσφαιράκι εκείνο το πρώτο βράδυ, κουβέντιασα με ανθρώπους που δεν ήξερα και στο τέλος ένας επιστάτης που δεν είναι πια στη ζωή, μου είπε: «Σε βλέπω να μένεις εδώ πέντε χρόνια!». Μέσα έπεσε, κατά το ήμισυ! Έμεινα στην Λιβύη δέκα χρόνια και δεν ξέρω αν «το λάθος» ήταν για το καλό μου ή «το λάθος» έπρεπε να διορθωθεί…

Δεκατρείς Μαρτίου του 1978. Στο μισοάδειο αεροπλάνο των Κυπριακών Αερογραμμών, δεν είχα όρεξη, ούτε για τον χαλβά που μας πρόσφερε η αεροσυνοδός γιατί ήταν Καθαρή Δευτέρα.

Στις 13 Μαρτίου του 2019, στο ταξίδι μου από την Αθήνα για την Λάρνακα, συνταξίδεψα με τον ιδιοκτήτη της εταιρείας που εργάζομαι και περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες με… ανέχεται!

  • «Έχω επέτειο σήμερα!» του είπα.
  • «Γάμου;»

Βέβαια, σαν γάμος αποδείχτηκε πως ήταν και του περιέγραψα «το λάθος».

  • «Καλό για σένα Ηρόδοτε, αλλά πολύ καλύτερα ήταν για εμάς!»

Ο φάκελος με το παλιό μου διαβατήριο έκλεισε ξανά και μπήκε στο συρτάρι. Δεν νομίζω να τον ξανανοίξω. Εκτός και αν θυμηθώ κάτι άλλο που είναι γραμμένο και σφραγισμένο στις σελίδες του και το ανεβάσω στις «Ηροδότου Ιστορίες» για να το μάθετε κι εσείς! Και να τις πιστεύετε γιατί είναι αληθινές Ιστορίες.