Ηροδότου Ιστορίες: Η Ματίνα!

(φωτογραφία από την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής “Ο μέτριος καφές μου…!)

Περπατούσα βιαστικά στον διάδρομο των προκατασκευασμένων γραφείων, στο εργοτάξιο για την κατασκευή του Νέου Ιπποδρόμου Αθηνών στο Μαρκόπουλο Αττικής κι αν δεν κάμνω λάθος, ήταν Σάββατο πρωί, Οκτώβριος του 2001.

Γύρευα κάποιον να με καθοδηγήσει για το πως θα φτιάξω ένα καφέ, αφού το γκαζάκι του γραφείου μου είχε τελειώσει.

  • «Μην στεναχωριέστε, θα σας φτιάξω εγώ!» Η φωνή βγήκε από ένα γραφείο του διαδρόμου μα δεν την αναγνώρισα, αφού ναι μεν έβλεπα στο εργοτάξιο την Ματίνα, μα πρώτη φορά μιλήσαμε.

Το πρωινό εκείνο του Σαββάτου, ήταν χειμωνιάτικο, βροχερό και θλιμμένο. Πολλή συννεφιά και ατμόσφαιρα θολή και γκρίζα. Το εργοτάξιο μισοδούλευε, μα η Ματίνα ήταν από τα χαράματα εκεί γιατί είχε μπει για τα καλά στο πετσί του ρόλου της, αφού ήταν Μεταλλειολόγος Μηχανικός του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου και είχε πολλά να ετοιμάσει.

Είχα προσέξει το χρώμα του προσώπου της. Κίτρινο σαν το λεμόνι, μα υπέθεσα πως αυτό συνέβαινε από την αντανάκλαση του κίτρινου αδιάβροχου που φορούσε εκείνη την ώρα.

Ήταν η αρχή της γνωριμίας μας! Κάθε φορά που με έβλεπε με ρωτούσε αν ήταν η ώρα του καφέ. Και πάντα τον ετοίμαζε παρόλο που τον ανέβαζε στον πρώτο όροφο των γραφείων, με… κίνδυνο να χυθεί!

Είχε γίνει μέλος της παρέας μας και ήταν πάντα παρούσα στα γλέντια και στις γιορτές που διοργανώναμε, τονίζοντας εδώ πως, η Ματίνα ήταν γλεντζού, χορευταρού, αστεία και χαμογελαστή… μέχρι παρεξηγήσεως!

Ένα μεσημέρι, ενώ περνούσα έξω από το γραφείο της άκουσα μουσική!

  • «Τι ακούς;» ρώτησα.
  • «Secret Garden!» μου απάντησε, «σας αρέσει;»
  • «Καταπληκτική μουσική!» απάντησα και βγήκα στο εργοτάξιο.

Στην επιστροφή, ένα χειρόγραφο σημείωμα και ένα compact disc, αφημένα πάνω στο γραφείο μου με ενημέρωνε πως ήταν δώρο από την Ματίνα!

Πέρασαν αρκετές μέρες, μα ένα απόγευμα όταν είχαμε πάει σε κοντινή ταβέρνα για καβουρομακαρονάδα, η Ματίνα μου είπε:

  • «Θα σας πω κάτι, μα να το κρατήσετε μυστικό, καλά φυλαγμένο!»
  • «Βεβαίως», απάντησα ταραγμένος.
  • «Εγώ σύντομα, δεν θα είμαι μαζί σας», μου είπε με απλότητα και γαλήνη στην έκφραση, που θεώρησα πως ήταν ένα αστείο, μα από εκείνη την στιγμή με έβαλε σε σκέψεις. Έμεινα σιωπηλός για πολλή ώρα, η μακαρονάδα δεν πήγαινε κάτω και φύγαμε.

Έμαθα στη συνέχεια για το πρόβλημα της. Που αντιμετώπιζε από μικρή η Ματίνα, μα πίστευα πως ήταν πλέον διαχειρίσιμο.

ײΟ μέτριος καφές μου…!ײ ήταν το τέταρτο στη σειρά βιβλίο μου, μια ποιητική συλλογή που εκδόθηκε τον Σεπτέμβριο του 2003 και η παρουσίαση της εκδήλωσης χωρίς δεύτερη σκέψη ανατέθηκε στην Ματίνα. Κύριος ομιλητής ο Γιαννάκης Μάτσης, ο αδελφός του ήρωα της ΕΟΚΑ, του Κυριάκου Μάτση. Πολύς κόσμος στην αίθουσα της παρουσίασης, η δε παρουσιάστρια, τέλεια στον ρόλο της! Μπροστά σε οκτακόσιους και πλέον καλεσμένους, η Ματίνα έδωσε ρέστα.

«Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα σας!». Ακόμα ηχούν στα αυτιά μου τα λόγια της Ματίνας που καλωσόρισε τον κόσμο, που έβλεπε μια κοπέλα, χαμογελαστή, χωρίς άγχος στο βήμα, με αυτοπεποίθηση και γνώσεις πολλές για την ποιητική μου συλλογή.

 Το Ολυμπιακό εκείνο έργο τελείωσε στην ώρα του, η Ματίνα εργαζόταν πλέον στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας και εγώ πήρα τον δρόμο τον Μάιο του 2005 για την Πολωνία, μια χώρα άγνωστη σε μένα για τις ανάγκες ανακατασκευής ενός ανθρακωρυχείου και μετατροπής του σε Πανεπιστήμιο, στην πόλη Gliwice.

Η Ματίνα, σταθερά ήταν υποστηρίκτρια μου σ’ αυτόν τον… ξενιτεμό! Συχνά επικοινωνούσαμε και κάποια στιγμή θα ερχόταν για να ετοιμάσει τον φάκελο για το σύστημα ποιότητας της εταιρείας, στην Πολωνία. Ένα χειρόγραφο γράμμα της προς εμένα τον… Ελέφαντα, συναντάται στην ποιητική μου συλλογή ײΠάμε μια βόλτα…ײ

Το διαβάζετε και σήμερα εδώ.

Ήρθε η Κυριακή 20 Νοεμβρίου του 2005. Ήξερα πως η Ματίνα είχε πέσει σε κώμα αρκετές μέρες πριν. Ο γιατρός της με ενημέρωνε καθημερινά. Άφησε όλους εμάς που την αγαπούσαμε, μόνους. Η Ματίνα έφυγε σε ηλικία 31 ετών, για τις γειτονιές των Αγγέλων, εκεί που ήξερε πως σύντομα θα πήγαινε και είμαι σίγουρος πως εκεί βρίσκεται.

Σε ανύποπτο χρόνο, μεταξύ φίλων και συναδέλφων ρωτήθηκα αν στην καριέρα και στη ζωή μου γενικά, γνώρισα καλούς ανθρώπους. Δεν απάντησα με το στόμα αμέσως. Ένα δάκρυ κύλησε στο πρόσωπό μου γιατί θυμήθηκα τη Ματίνα.

Θεωρώ πως άντεξα πάρα πολύ καιρό, χωρίς να αφιερώσω μια γραμμή από τις τόσες που έχω γράψει, στην αγαπημένη μας φίλη, την φίλη του Ελέφαντα εκείνης της εποχής!

Σαν ένα μνημόσυνο, αφιερώνω το κείμενο και ζητώ την συμπάθεια σας και απολογούμαι εάν σας άγγιξε συναισθηματικά.

Σημείωση: Το CD με τους Secret Garden, αυτό που μου χάρισε, παίζει πολύ συχνά στο στερεοφωνικό μου συγκρότημα, μα αυτός δεν είναι ο μοναδικός λόγος που θυμάμαι την Ματίνα.