Στην παλιά αποθήκη τρέχω πάντα στις πλήξεις,

όταν μόνος μου μένω και μιλώ στον καθρέφτη,

γιατί σίγουρος είμαι πως μου κρύβει εκπλήξεις,

αφού μου ‘κλεψε μνήμες σαν τον χρόνο τον κλέφτη!

***

Εις τα ράφια της ψάχνω που ‘χουν πήξει στην σκόνη,

μήπως βρω απ’ το τότε κάτι τι, ξεχασμένο,

σαν φωτιά, παθιασμένο, ένα γράμμα κανόνι,

 που θυμήθηκα τώρα πού το είχα κρυμμένο!

***

Στο χοντρό το βιβλίο, όπως το ‘χα διπλώσει,

έν’ ανώνυμο γράμμα που κρυφά μου ‘χες στείλει,

   δυστυχώς το θυμάμαι πως σε είχε προδώσει

 η σφραγίδα στο τέλος με τα κόκκινα χείλη!

Ο Παγκυπριώτατος