Εξυμνώ παρεμπιπτόντως του πλανήτη μας τα ζώα,

την κατσίκα, τον γορίλα, το ποντίκι και τον βόα,

το αρνάκι, την καμήλα, το γουρούνι και τον όνον,

μα κι αυτό που δεν… κλατάρει,

αν και αίρει τόσα βάρη,

το… πασίγνωστο μουλάρι,

που αντέχει τους ανθρώπους, τα… γομάρια και τον πόνον!

***

Μη ξεχάσω να υμνήσω και τον σκύλο ως γνωστόν,

που ο άνθρωπος τον έχει και για φύλακα πιστόν,

ως επίσης και τα ζώα που… βολτάρουν δίχως πόδια,

με φτερά γεμάτα χάρη

άλλους δρόμους έχουν πάρει

και πετούν ως το φεγγάρι,

σε αντίθεση με άλλα που κινούνται σαν τα… βόδια!

***

Εις τις τέσσερις τ’ Οκτώβρη, με την σκέψη σας ξυπνήστε

εις τα ζώα που γιορτάζουν και κατάλληλα υμνείστε,

με τραγούδια περί… ζώων, σαν η μέρα ξεκινά,

μήπως και η αφεντιά σας πάρει,

σαν θα πάει στο παζάρι,

στην κυρά σας πετεινάρι,

να της κάνει… κικιρίκου, κικιρί τα πρωϊνά!

***

Στην πατρίδα μας που όλοι τρώγονται σαν τα κοκόρια,

σαν τον σκύλο με τον γάτο, μα που δεν αντέχουν… χώρια,

εις την ένδοξη μας χώρα των περίφημων ηρώων,

σαύρα είσαι ή λιοντάρι,

άλογο ή σαλιγκάρι,

παπαγάλος ή και ψάρι,

δεν είναι ντροπή, στον άλλον να του πεις πως είναι… ζώον!

Ο Παγκυπριώτατος