Περίεργο που τίποτε δεν βρήκα στα χαρτιά,

στους τόμους της ποιήσεως αναφορά δεν είδα

που να υμνεί κατάλληλα τα δύο μας αυτιά,

παρά μονάχα για αυτά, του Βασιλέα Μίδα !

***

Γιατί ποτέ δεν έγραψαν οι ποιητές γι’ αυτιά,

μήπως δεν έτυχε ποτέ να βρούνε κάποιους λόγους

ρομαντικούς, πονετικούς, με έννοια πλατιά,

εκτός αυτών που μας ωθούν συχνά στους… ωτολόγους ;

***

Βεβαίως κι αδικήθηκαν οι χάρες των αυτιών μας,

σε σύγκριση ισότιμη μ’ άλλα ανθρώπου μέλη,

όπως το χρώμα των μαλλιών, τις σπίθες των ματιών μας

ή και την γλύκα των χειλιών που λεν’ πως είναι… μέλι!

***

Χάρμα ιδέσθαι δυό αυτιά, μικρά μα και μεγάλα,

να τα τραβά με δύναμη ο δάσκαλος στην έδρα,

όταν αντί για μάθημα σκεφτόμασταν την μπάλα

και όταν καθημερινά του σπάζαμε τα νεύρα !

***

Πόσα πολλά οι ποιητές και άλλοι λογοτέχνες

χαρίσματα θα έβρισκαν να γράψουν στα χαρτιά,

να μείνουν εις τα γράμματα και γενικά στις τέχνες

σαν ύμνος προς τα δύο μας αδικημένα αυτιά !   

***

Αυτιά, μεγάλα ή μικρά, έχουν ίση αξία,

φτάνει να ακούν το κάθε τι, μικρό μα και μεγάλο,

διότι κάποιοι ειδικοί, στην κυριολεξία

το βάζουν απ’ το ένα τους και βγαίνει απ’ το άλλο !

Ο Παγκυπριώτατος