Ηροδότου Ιστορίες: Μέχρι την Ουψάλα…!

Πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε, η ιστορία όμως είναι πραγματική και όταν συχνά την θυμόμαστε όσοι τη ζήσαμε, γελούμε με την ψυχή μας!

Είχαμε πάει εκδρομή αρκετοί φίλοι με τις οικογένειές μας στην Στοκχόλμη, την όμορφη πρωτεύουσα της Σουηδίας και λόγω ενός ποδοσφαιρικού αγώνα της ΑΕΚ Αθηνών με την ΑΙΚ Στοκχόλμης για το champions league,  ήταν ευκαιρία να μείνουμε εκεί μερικές μέρες, να δούμε την πόλη, να ξεναγηθούμε σε διάφορα αξιοθέατα και να καταγράψουμε τα καλά και τα άσχημα, αν υπήρχαν τέτοια…

Ήταν η δεύτερη μας μέρα στην Στοκχόλμη και από το πρωΐ όλοι βγήκαμε για βόλτα και με τα πόδια πήγαμε σχεδόν παντού, σε καταστήματα, σε πλατείες και γειτονιές, σε καφετέριες και στο τέλος κουρασμένοι από τον ποδαρόδρομο αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο, που ξέχασα να αναφέρω πως βρισκόταν έξω από την πόλη, περίπου δεκαπέντε λεπτά με το αυτοκίνητο (δεν χρειάζεται να αναφέρω πως λέγεται το ξενοδοχείο…).

Η παρέα μας ήταν συνολικά οκτώ άτομα συμπεριλαμβανομένων και τριών παιδιών, έτσι έπρεπε να πάρουμε για την επιστροφή στο ξενοδοχείο δύο ταξί αφού δεν υπήρχε περίπτωση να βολευτούμε με ένα. Πολύ δύσκολα περνούσαν ταξί από το σημείο που βρισκόμασταν, τα παιδιά άρχισαν να γκρινιάζουν, η ώρα περνούσε και εμείς περιμέναμε, όταν ξαφνικά μας πλησίασε ένας μελαμψός τύπος και μας ρώτησε αν θέλαμε ταξί, ότι μπορούσε να βάλει και τα οκτώ άτομα στο αυτοκίνητο, που ομολογουμένως ήταν εντυπωσιακό, καινούργιο, κάτι σαν μικρό λεωφορείο, που όμως νόμιμα χωρούσε εφτά άτομα, μα δεν πείραζε αν ένα από τα παιδιά κρυβότανε λίγο στην διαδρομή…

Δεκτήκαμε αφού δεν υπήρχε άλλη λύση, η ώρα είχε πάει τρείς το απόγευμα και έπρεπε μετά από ολιγόωρη ανάπαυση στο ξενοδοχείο να ετοιμαστούμε για βραδυνή έξοδο σε εστιατόριο. Μπήκαμε στο αμάξι, εγώ κάθησα στη θέση του συνοδηγού και λίγο δύσκολα όλοι χωρέσαμε μα δεν μας ένοιαζε αφού η διαδρομή ήταν μικρή και σύντομα θα φτάναμε…

Με ευχαρίστηση δεχτήκαμε και την πρόταση του ταξιτζή να βάλει τραγούδια των Abba, η μουσική στην διαπασών, η ατμόσφαιρα χαρούμενη, μα ξαφνικά ο μελαμψός ταξιτζής μας, σταμάτησε το αυτοκίνητο και μας ανακοίνωσε πως δεν ξέρει που βρισκόταν το ξενοδοχείο και έπρεπε να τηλεφωνήσει για να τον καθοδηγήσουν…

Αφού τον είδαμε ικανοποιημένο με τις πληροφορίες που του έδωσε η ρεσεψιόν, αρχίσαμε ξανά να ηρεμούμε και να απολαμβάνουμε την μουσική! Περνούσαμε από μέρη γνωστά και άγνωστα, ωραία μέρη και τοπία, γραμμές του τραίνου, εκθέσεις αυτοκινήτων, πράσινο παντού, λίμνες και λιμνούλες, μα το ξενοδοχείο πουθενά…

Σταμάτησε πάλι ο ταξιτζής, νέα τηλέφωνα για καθοδήγηση, νέα χαμόγελα και βούρ ξανά για τον προορισμό μας…! Είχαμε δει πέντε φορές την αντιπροσωπεία γνωστής αυτοκινητοβιομηχανίας, οκτώ φορές τον ίδιο σταθμό τραίνων, έντεκα φορές ένα βενζινάδικο με χαρακτηριστικό κατάστημα για καφέ, δύο φορές την ταμπέλα με τις ίδιες χιλιομετρικές αποστάσεις προς την Ουψάλα, το γνωστό σεισμολογικό κέντρο της Σουηδίας, μα πάλι το ξενοδοχείο ήταν άφαντο…!

Η κάμερα μου κατέγραφε την διαδρομή, εξωτερικά μα και εσωτερικά, πήρα ζωντανά πλάνα από τις εκφράσεις των… ταξιδιωτών, πήρα κρυφά και τα στοιχεία του ταξί που ήταν κολλημένα στο παρμπρίζ με την φωτογραφία του ταξιτζή  που μου θύμιζε… ουρακουτάγκο, έτσι αφού πέρασαν δύο ώρες και το ταξίμετρο έγραψε διακόσια εφτά ευρώ, ο ταξιτζής ανακουφισμένος τάχα, μας ανακοίνωσε πως επιτέλους φτάσαμε! Μιά τέτοια διαδρομή πληρώνεται όπως μας είπαν στο ξενοδοχείο περίπου τριάντα ευρώ κι εμείς βγαίνοντας από το ταξί  του δώσαμε… σαράντα, ως μπουρμπουάρ για την απρογραμμάτιστη εκδρομή που κάναμε και πιάνοντας τον ταξιτζή από τον γιακά του είπαμε να μην βγάλει λέξη, γιατί θα τον κάναμε πιό… μαύρο από το ξύλο που θα έτρωγε!

Έδωσα τα στοιχεία του ταξιτζή στην ρεσεψιόν, ειδοποιήθηκε η τουριστική αστυνομία για το γεγονός και η έρευνα έδειξε πως ο ταξιτζής ήταν τελικά… μαϊμού και όχι… ουρακουτάγκος, όπως τον απεκάλεσα προηγουμένως!

Βλέπω κάπου-κάπου το φιλμάκι και μαζί με τους πρωταγωνιστές της ιστορίας, τον Γιάννη, την Ευαγγελίτσα, την Αργυρώ, την Κωνσταντίνα, την Βάσω και την Μαρία θυμόμαστε την ατάκα του φίλου μας του Λάκη, που αφού συνειδητοποίησε πως ο ταξιτζής ήταν… μαϊμού μας είπε μέσα από τα δόντια του: “μην λέτε κουβέντα και θα κάνουμε μια ωραία εκδρομή μέχρι την Ουψάλα… τζάμπα!”

Ας είναι καλά όλοι οι φίλοι της σημερινής ιστορίας και που ξέρεις, μπορεί να την ξαναζήσουμε… σε άλλη χώρα όμως!