Της έλεγα στο κινητό το πόσο τη λατρεύω,
πως μόνο τη γυναίκα μου με πάθος αγαπώ
κι ότι στην… ηλικία μου, μια αγκαλιά γυρεύω,
μια κουταλιά… φακόρυζο και τύχη στο προ-πό !
***
Της έλεγα διάφορα πικάντικα και άλλα
και χρέωνα υπέρογκα ποσά το κινητό μου,
κι ακόμα ότι στον καφέ ποτέ δεν βάζω… γάλα,
μα ούτε άλλες… γκόμενες στο αυτοκίνητό μου !
***
Επλήρωνα και τάϊζα πενήντα Κοσμοτέ,
για να της λέω ‘’σ’ αγαπώ’’ μέσω των τηλεφώνων,
πως δεν θα την επρόδιδα σαν σύζυγος ποτέ
και μάτια αποκλειστικά θα ‘χα για κείνη μόνον !
***
Της τόνιζα πως πάντοτε θα ήμουν πλακατζής
και πως με τα ανέκδοτα ίσως με αγαπήσει,
πως ότι κι αν επάθαινα θα ‘μενα Αεκτζής…,
ακόμα κι αν ο ήλιος φανεί από την δύση !
***
Τόσα πολλά της έλεγα, λόγια ζεστά, απλά,
ταξίδευε η αγάπη μας μέσω των… δορυφόρων,
τι… σ’ αγαπώ, τι… μ’ αγαπάς και τα λοιπά μπλά-μπλά,
σκαρώνοντας ποιήματα για να της κάνω δώρον !
***
Στίχους λιτούς εσκάρωνα, για την αγάπη μόνο,
ποίηση για τον έρωτα, για νύκτες με αστέρια,
για να βαδίζουμε μαζί, ν’ αντέχουμε τον πόνο,
να την κρατώ, να με κρατά, να σμίγουμε τα χέρια !
Ο Παγκυπριώτατος
…ρε τι σου κάνει η ….άνοιξη….
…”μια κουταλιά… φακόρυζο και τύχη στο προ-πό !”
😃😃😃😃😃😃😃😃😃
επιασαν τόπο οι επενδύσεις στην …κοσμοτέ;
Α…………τελειο ειναι……..πολυ ανοιξιατικο………..!!!!!!!!
Φιλια απο Ιρακ ! μια ζωη αγαπησιαρης !!!
Δημήτρη χαίρε!
Ήρθες Κύπρο?
Καλησπέρα. Πάρα πολύ ωραίο!!! Μου φαίνεται ότι σε ‘πιασε η Άνοιξη!!!
Όχι, Θανάση,
απλώς θυμήθηκα τις τότε εποχές…! Τότε δηλαδή που είχα κινητό τηλέφωνο!