Ξημέρωσε! Το φως θαμπό ρίχνει βελούδο χρώμα
κι αν σβήνεται τ’ αστέρι μου, τ’ αναζητώ ακόμα…
Κι αν ξεθωριάζουν οι γραμμές και χάνονται οι δρόμοι,
στο ψάξιμο ανατρέπονται της φυσικής οι νόμοι!
***
Το βλέμμα μου αχόρταγο, δεν επιστρέφει πίσω,
εκεί ψηλά κάποια στιγμή ίσως το εντοπίσω,
μήπως το ιδώ έστω κι αχνό μήνυμα να μου στέλλει,
πριν απ’ το γλυκοχάραμα π’ ο ήλιος ανατέλλει!
***
Με ξεγελούν πολλές φορές οι φωτεινοί κομήτες
που λάμπουν μεγαλοπρεπείς στις σκοτεινές μου νύκτες
κι αναθαρρώ πως βρέθηκε, πως βρήκα το αστέρι
στους αστρικούς σχηματισμούς να μου κουνά το χέρι…!
***
Ξεχάστηκα κι επίμονα έχω το βλέμμα πάνω,
το αστέρι των ονείρων μου ζητώ ν’ επισημάνω…
***
Κι αν φέγγει κι αν ξημέρωσε έχω ψηλά το βλέμμα,
να το θωπεύω νοερά, να του μιλώ με πνεύμα!
Εκεί στ’ απείρου τη γωνιά και στου Ζενίθ την άκρη,
απλώνοντας τα χείλη μου, να του φιλώ το δάκρυ !
Ο Παγκυπριώτατος
ΤΕΛΕΙΟ… Πράγματι είναι ένα ΠΟΙΗΜΑ! Συμφωνω και εγώ με το σχόλιο της Μαρίας από Λάρισα … Πολλά χαιρετίσματα!!!!
Καλημέρα. Πανέμορφο ποίημα!!! Ξέρω ότι είναι ποίημα, διαφορετικά έχεις ήδη δίπλα σου … διάττοντες αστέρες, Μαρία, Βάσω, Νεκταρία.
Η Μαρία απο τη Λάρισσα τα είπε όλα! Εγώ πάω πάσο !!
Πολύ ωραίο ποίημα……με όλη την σημασία…ενός ΠΟΗΜΑΤΟΣ….
Συμφωνώ και εγώ με το σχόλιο της Μαρίας από Λάρισα..
Πολλά χαιρετίσματα……
Ηροδοτε το ποιημα σου ειναι ενα ΠΟΙΗΜΑ !! Συμφωνω και με την Maria Larisa για τα υπολοιπα ! φιλια
Πολύ ωραίο! Ώθηση για τον κόσμο των ονείρων!
Κύριε Ηρόδοτε υπέροχο όπως πάντα κ αυτό το ποίημά σας! Δεν ξέρω για ποιό αστέρι ψάχνεται εδώ κ χρόνια…αλλά το αστέρι που έχετε δίπλα σας, στην ζωή σας, είναι το μεγαλύτερο το καλύτερο κ το πιο σημαντικό απ’ όλα.Εννοώ φυσικά την κυρία Βάσω.Είναι θεωρώ η πηγή της έμπνευσής σας κ η μούσα σας! Ξέρω ότι συμφωνείτε.Πολλά φιλιά κ στους 2 σας.