Σ’ έχω μαζί στις μαύρες μου, στις άσπρες μου, στις μπόρες,

όταν μετρώ κάθε λεπτό, σκοτώνοντας τις ώρες,

στις λάμψεις μου, στις σκοτεινιές, εις την χαρά, στην λύπη,

με συντροφεύουν των χαντρών οι μαγικοί σου κτύποι!

***

Όταν αχνίζει ο καφές ο μερακλής στον δίσκο,

 στο χάιδεμα της μπίλιας σου τον εαυτό μου βρίσκω!

Την ώρα που το αίμα μου εις το κορμί μου βράζει,

κι από τις νίλες της ζωής με τρώει το μαράζι,

σε νιώθω στην παλάμη μου συρτάκι να χορεύεις,

συρτό και ζεϊμπέκικο για να με γαληνεύεις!

***

…Και σε μετρώ αδιάκοπα κι όλο μιλούμε μόνοι,

παιχνίδι των ονείρων μου, αγνό που δεν τελειώνει!

Κι όλο πηδάς, χοροπηδάς, στις άκρες των δακτύλων,

να γίνεις φίλος των εχθρών, μα και εχθρός των φίλων!

***

Αγάπη μου και σύντροφος σ’ εμέ που δεν φουμάρω,

μα… κολλητάρι ταιριαστό σ’ αυτόν με το τσιγάρο,

των αλητών αξεσουάρ, μα και των…’’καθώς πρέπει’’,

κιθάρα που μου τραγουδά κλεισμένο σε μια τσέπη,

ρεμπέτικα και λαϊκά ή κλασσικά και ντίσκο,

…σε χάνω μα σ’ αναζητώ, με τάματα σε βρίσκω !

***

Χρώμα γαλάζιο με λευκό, κίτρινο με το μαύρο,

πράσινο για τον… βάζελο, κόκκινο για τον… γαύρο,

πόσες φορές σε πίκρανα, σε έσπασα σαν ρόδι,

σε πέταξα στο πάτωμα, σαν ζωντανό ‘κταπόδι…

Και σαν  εμένα να ξεσπάς σε κλάμα, μοιρολόϊ,

τόσο φτηνό, πανάκριβο, φτωχό μου… κομπολόϊ !

Ο Παγκυπριώτατος