Τα φώτα όταν σβήσουνε σαν η αυλαία πέσει,
και στη σκηνή απλώνεται ένα πυκνό σκοτάδι,
κοιτώ με δέος όρθιος την άδεια μου την θέση
κι απλώνω χέρι δίνοντας το τελευταίο χάδι !
***
Με το σφιγμένο πρόσωπο στην άδεια θέση μένω
κι αναπολώ το παρελθόν, το χθές να φέρω πίσω,
με ένα δάκρυ να κυλά σαν μπίλια, παγωμένο,
κάνοντας κίνηση ξανά στη θέση να καθίσω !
***
Στην άδεια θέση όνειρα πολλά έχω αφήσει,
κρυφές ελπίδες και ευχές, ποτάμια με ιδρώτα,
όνειρα άσπρα, άδολα, που όμως έχουν σβήσει,
σαν είδα τέλος στη σκηνή, σαν σβήσανε τα φώτα !
Ο Παγκυπριώτατος
Αγαπητέ μου Ηροδοτε, από την μέρα που διάβασα το ποίημα σου σκέφτομαι τι να σου γράψω. Είδα όμως πως παρά πολλοί φίλοι και συνάδελφοι σου έγραψαν με πολλή αγάπη, γι’αυτό σου εύχομαι να έχεις την υγεία εσύ και η Βάσω και ότι επιθυμείτε να το κάνετε μαζί και να συνεχίσεις με το ταλέντο που σου έδωσε ο Θεός. Έτσι θα είσαι πάντα γεμάτος. Πιστεύω ότι η δημιουργία είναι και μακροζωία.
Αγαπητέ Ηρόδοτε μην ανησυχείς για τίποτα. Καιρός πια να χαλαρώσεις και να χαρείς την οικογένεια σου και τα εγγόνια σου.
Αγαπητέ μας Ηρόδοτε,
μας συγκίνησες με το ποίημα σου. Προσωπικά, αλλά και εκ μέρους το γραφείου θέλω να σου ευχηθώ ότι καλύτερο. Εύχομαι να συνηθίσεις γρήγορα στους νέους πιο χαλαρούς ρυθμούς και να χαρείς την οικογένεια σου. Να ξέρεις ότι μάθαμε πάρα πολλά από εσένα, κυρίως μάθαμε τι θα πει ηρεμία, πραότητα, αποφασιστικότητα, συναδελφική αλληλεγγύη, σεβασμός προς όλους τους συνεργάτες ανεξαρτήτως ηλικίας, θέσεως ή επαγγελματικού τίτλου. Eίναι αρετές που μας τις μετέδωσες μέσα από την επαφή που είχαμε μαζί σου για τα τελευταία 10 ολόκληρα χρόνια και είναι τιμή μας που δουλέψαμε μαζί σου.
Εις το επανιδείν!
Αλέξης Βαλιαντής
Υ.Γ. Τα σκίτσα σου τα κρατώ σε ξεχωριστό φάκελο και τα δείχνω ως παράδειγμα στους νέους συνάδελφους, όταν θέλω να τους δείξω πως πρέπει να σκιτσάρουν οι καλοί Μηχανικοί!!!
Αγαπητέ Αλέξη,
όταν τελείωνα το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, ένας καθηγητής μας στο τελευταίο του μάθημα, είπε μεταξύ πολλών άλλων: Από αύριο θα βγείτε στην δουλειά, στα εργοτάξια και στις οικοδομές. Για να γίνετε καλοί μηχανικοί πρέπει πρώτα απ’ όλα να είστε καλοί άνθρωποι. Να σέβεστε τις ικανότητες, τις ιδιοτροπίες, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα των συναδέλφων σας και να κοιτάζετε πάντα ψηλά. Να μην βλέπετε το χώμα. Γιατί οι αξίες δεν έρπουν. Οι αξίες ίπτανται!
Αν αυτό το τήρησα στα 42 χρόνια που πέρασαν από τότε, φαίνεται και καταγράφεται στα αμέτρητα μηνύματα που λαμβάνω τις τελευταίες ημέρες.
Εγώ σας ευχαριστώ για τα χρόνια που συνταξιδέψαμε και πορευτήκαμε για τον ίδιο στόχο, για την κατασκευή της Μαρίνας Λεμεσού.
Φαίνεται όμως ότι, για λίγο ακόμα διάστημα θα σας λέω τα “ανέκδοτά” μου αφού, ακολουθεί η περίοδος της παράδοσης των αρμοδιοτήτων και η ανάληψη καθηκόντων από τον αντικαταστάτη μου!
Εύχομαι σε όλους τους συναδέλφους στο Γραφείο Μοδινός και Βραχίμης ότι καλύτερο και ευχαριστώ για το συγκινητικό σου σχόλιο.
Αγαπητέ κ. Ηρόδοτε, σας εύχομαι τα καλύτερα , η πυξίδα της ζωής σας να σας οδηγεί πάντα σε μονοπάτια που θα σας χαρίζουν ισορροπία και οικογενειακή ευημερία και τα “μικρά καθημερινά πράγματα” που δεν έχετε προλάβει να κάνετε ως τώρα, να γεμίζουν ευχάριστα τον χρόνο σας , είναι εξάλλου αυτά που δίνουν πραγματικό νόημα στην ζωή μας!
Ευχαριστώ πολύ Κωνσταντίνα για το σχόλιο και τις ευχές σου.
Αγαπημένοι φίλοι,
Επειδή πολλοί με ρωτούν “και τι θα κάνεις τώρα; ”
Η απάντηση μου είναι απλή : ΤΙΠΟΤΕ
Μόνο μικρά πράγματα που δεν έχω καταφέρει να κάμω μέχρι σήμερα. Να πιω καφέ με τους φίλους μου χωρίς να σκέφτομαι την δουλειά. Να πάω στη Θεσσαλονίκη. Δεν πήγα ποτέ μου. Να παω στο Ναύπλιο και στο Καρπενήσι και στα νησιά της Ελλάδας. Να ασχοληθώ με τις κλειδαριές των θυρών του σπιτιού μου που έχουν χαλάσει και παραπονιέται η Βάσω τόσα χρόνια. Να δω και να ζήσω στο σπίτι μου. Που δεν κατάφερα να φτιάξω όπως το ήθελα. Να παίξω με την Νεκταρία γιατί με ξέρει από το Skype….!
Και να γράφω ποιήματα.
…τελικά θα δεις ότι η εγγονουλα η Νεκταρία👶, θα δώσει καινούργιο νόημα στην ζωή σου, είτε το θέλεις είτε οχι‼️
…και πράγματι, αξίζει τον κόπο αυτή η συμμετοχή στην διαμόρφωση του χαρακτήρος ενός νέου ανθρωπου‼️‼️‼️…
…και αυτό, το ξέρω από πρώτο χερι‼️…
…🤪🤪🤪…
…
Μάριε,
Ο φίλος μας ο Αντωνόπουλος θέλει να πάμε στην Πολωνία. Θα έρθεις;
Άντε σας περιμένω…
Σε έχω ζήσει πολύ λίγο στη δουλειά και έχω εκπλαγεί…! Αφού είναι θέμα αριθμητικής όπως λες, για σένα έπρεπε να φτάνει μέχρι το 75, τουλάχιστον. Αν ήμουν προϊστάμενος σου θα έκανα το παν για να μείνεις! Για οποιαδήποτε τελική σου απόφαση εύχομαι ότι καλύτερο.
Ευτυχώς που δεν είσαι προϊστάμενος μου!
Διότι θα με… έπειθες!
Μικρές Αγγελίες ,
Πωλείται, ενοικιάζεται, χαρίζεται καρέκλα γραφείου ελαφρώς φθαρμένη αλλά κατά τα αλλά σε πολύ καλή κατάσταση! Παράκληση προς στον νέο ιδιοκτήτη. Να μου την προσέχετε!
Ντίνο, ούτε πωλείται αλλά ούτε χαρίζεται.
Την έφερα στο σπίτι μου. Όχι παίζουμε!
Φίλε καλημέρα. Εγώ απ’ την πλευρά μου σου εύχομαι ότι το καλύτερο σε ότι κι αν αποφασίσεις!
Ευχαριστώ Θανάση, τώρα θα πίνουμε καφέ στο 222 ή έστω στο 229 ή 236 όταν υπάρξει τέτοιο σ’ αυτό το νούμερο.!!
Καλημέρα και καλή εβδομάδα. Νομίζω ότι τα πιο ωραία είναι ΠΑΡΑΚΑΤΩ. Ο ρόλος των καρεκλών αυτός είναι να αδειάζουν και να γεμίζουν. Φτάνει όταν αδειάζουν να είναι για καλό σκοπό και για νέες δημιουργίες. Επιπλέον μην ξεχνάμε η έμπνευση πάντα στηριζόταν στους αεικίνητους και όχι σ’ όσους καθόντουσαν σε καρέκλες. Οτι και αν αποφασίσετε ΚΑΛΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ…..ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΕΜΠΝΕΥΣΕΙΣ
Συμφωνώ Αντωνία, όμως όπως ξέρεις υπάρχουν και οι καρεκλοκένταυροι. Αυτοί δεν θα γράψουν ποτέ ποιήματα με τίτλο “Άδεια θέση!”
Αγαπητέ Ηρόδοτε θα το έλεγα φυσιολογικό θέμα αριθμητικής, κάθε πράγμα στην ώρα του.Αλλά να ξέρεις ότι πάει να μας δυσκολέψει μας κάνει πιο δυνατούς!! Δεν μασάμε και συνεχίζουμε με τα ωραία μας.Φιλιά και καλή συνέχεια.
…όταν έλθει εκείνη η ημέρα – ευλογημένη ή όχι – στην αρχή δεν το πιστεύεις ‼️…
…ειδικά άμα ακόμα αισθάνεσαι νέος και μπορείς να δώσεις και άλλο ‼️…
…το ξέρω από πρώτο χερι‼️…
…εύχομαι, πάντως, όλα τα καλύτερα, και όταν με το καλό έρθεις στην Αθήνα – για baby 👶 sitting 😂😂😂, μπορεί να τρέχουμε μαζί για την ΑΕΚΑΡΑ μας‼️‼️‼️…
Αν αποφάσησες να ξεκουραστείς ένα σου λέω , γνωρίζοντας εκ πείρας, ΕΝ ΝΑ ΠΝΑΣΕΙ ΤΟ ΒΛΑΝΤΖΙΝ ΣΟΥ !!!!!
Δε μασάμε πουθενά. Έτσι είναι το παιχνίδι. Ούτως ή άλλως στα δύσκολα φαίνονται οι φίλοι, στα εύκολα όλοι κολλητοί είναι! 😄
Δηλαδη λες μαζι………Μπραβο μας! αντε να παμε Πολωνια να πιουμε κανα τσαι στο παγωμενο RINEK και να συναντήσουμε φιλους παλιους και καλους!!!! Γιατι από ο,τι βλεπω το άλλο που ειπαμε δεν παιζει! Σιγη ιχθυος!!! φιλια !!!!
Θείε σου εύχομαι ότι καλύτερο σε ότι κι αν αποφασίσεις. Εύχομαι τουλάχιστον να μην φύγεις από Κύπρο.
Κάθε τέλος είναι μια νέα αρχή!
Σίγουρα σε περιμένει μια άλλη, πιο όμορφη άδεια θέση!
Από καρδιάς, εύχομαι ό,τι καλύτερο θείε μου!!!
Εύχομαι το καλύτερο για εσάς κύριε Ηρόδοτε για όποια απόφαση κ αν πήρατε ή πάρετε…..όσο για το ότι θα έρθετε πλέον κ στην Λάρισα, με μεγάλη μου χαρά, θα σας περιμένω όποτε το αποφασίσετε με την κυρία Βάσω…
Μαρία και στη Γιάννουλη θα έρθουμε!
Αγαπητέ κ. Ηρόδοτε εύχομαι κι ελπίζω τώρα που μάλλον θα έχετε περισσότερο ελεύθερο χρόνο, να έρχεστε συχνότερα στη Πολωνία. Σας περιμένω να τα πούμε απο κοντά, να ξανασυναντήσουμε όλη τη παρέα των καλών μας φίλων και να ξαναθυμηθούμε τις αμέτρητες εκείνες ωραίες στιγμές που μαζί περάσαμε εδώ πάνω.
ΜΦΧ
Δημήτρης
Αγαπητέ κ. Ηρόδοτε εύχομαι κι ελπίζω τώρα που μάλλον θα έχεται περισσότερο ελεύθερο χρόνο, να έρχεσται συχνότερα στη Πολωνία. Σας περιμένω να τα πούμε απο κοντά, να ξανασυναντήσουμε όλη τη παρέα των καλών μας φίλων και να ξαναθυμηθούμε τις αμέτρητες εκείνες ωραίες στιγμές που μαζί περάσαμε εδώ πάνω.
ΜΦΧ
Δημήτρης
Όπως και στο εμβατήριο ……….
Η καρέκλα ποτέ δεν αδειάζει,
δεν την νοιάζει φοβέρα καμμιά,
μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει
και ξανά προς τη δόξα τραβάει,
τραβά!
Φίλε και συνάδελφε, πολύ συγκινητικό. Δεν θέλω να το πιστέψω.
Μπορεί να αλλάξεις γνώμη.
Φίλε μου πρέπει να ξέρεις την ιστορία στο jungle book.
Ο Μόγλυς στην τελευταία σκηνή παρόλες τις αμφιταλαντεύσεις στο τέλος πάει εκεί που είναι σωστό να πάει.
Καλή συνέχεια Νίκο! Η εκτίμηση μου σε σένα είναι δεδομένη.
Ξεκάθαρο μήνυμα μεν αλλά πάνω σε τι; στο θέμα δουλειάς εκεί ή σε κάτι άλλο; Πάντως στενάχωρο ποίημα…αν όντως είναι κ έτσι όπως το γράφετε…δηλ. να αληθεύει…άδεια καρέκλα. Επιλογή ή κάτι πήγε στραβά….τέλος πάντων…γρίφος για εμάς που δεν ξέρουμε τι κ πως….ελπίζω να είναι ένα ποίημα μόνο μελαγχολικό κ φανταστικό….αν κ δεν νομίζω έτσι όπως το είδα…να είστε πάντα καλά κ να γράφετε……ελπίζω να συνεχίσουμε να σας διαβάζουμε κύριε Ηρόδοτε,( Παγκυπριώτατε)…..
Καλημέρα Μαρία!
Τώρα πια θα έλθω και στη Λάρισα!
ήρθε η ώρα φίλε…;;;
Δημοσθένη μου,
Τώρα θα βλέπουμε την Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως παρέα!
λυπάμαι φίλε …
Γιατί Κώστα?
” Πάντα στον νου σου να έχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είναι ο προορισμός σου.”
Καλή αρχή σε όσα επιθυμούσατε, και καλή συνέχεια σε ότι αγαπάτε…
Τιμή μου που δουλέψαμε μαζι!
Τα υπόλοιπα από κοντά!
Έχεις απόλυτο δίκαιο Παναγιώτη!
Γι’ αυτό, στο σπίτι μου στη Λεμεσό έχω εδώ και κάποια χρόνια κορνιζαρισμένο το ποίημα του Καβάφη “Ιθάκη”.
Εγώ σε ευχαριστώ για ότι πετύχαμε στη Μαρίνα Λεμεσού. Άντεξε ακόμα λίγο και όλα θα πάνε καλά.
Δηλ τι εννοείς φίλε μου ;;
Γειά σου Απόστολε,
Ξεκάθαρο μήνυμα!
Κάτι σε συνταξιοδότηση εκπέμπει το ποίημα. Λες;
Φίλε Νίκο Καλημέρα!
Είναι θέμα αριθμητικής! Μετράς από το ένα μέχρι το εξήντα πέντε.
Χαιρετισμούς στην Πέγκυ.
Νίκο,
Είδα την κλήση στο τηλέφωνο. Θα σε πάρω εγώ όταν θα είμαι Αθήνα.