Στον αέρα που με ζώνει, πόσο θα ‘θελα να μοιάζω,
να πλανιέμαι στους αιθέρες, στις ακρογιαλιές ν’ αράζω,
στις βουνοκορφές να στρίβω, στα πελάγη ν’ αρμενίζω,
μέσ’ τις γειτονιές να μπλέκω, στα καντούνια να σφυρίζω!
***
Να τρυπώνω όπου θέλω, να γλιστρώ όπως το χέλι,
να πλαντάζει εις το κλάμα η καρδιά μου όταν θέλει,
σαν αέρας ξεχασμένος που μοσχοβολά στην Πόλη,
την Αγιά Σοφιά να ζώσω, να την αγκαλιάσω όλη!
***
Σαν γονατιστός θα σκύψω, με κατάνυξη και δέος,
να φανερωθεί μπροστά μου ένας Αυτοκράτωρ Νέος,
να ηχούν όπως και τότε οι Πολεμικοί παιάνες,
μαζί τριακόσια Σήμαντρα κι εξηνταδυό καμπάνες!
***
Άυλες μορφές Αγγέλων, να ζωντάνευαν στους θόλους
αέρας είμαι ν’ ανεβώ, να τους φιλήσω όλους,
μέσ’ την ταραχή επάνω Πίστη μου κι ελπίδα θα’ ‘χω,
σαν βροντή να ακουστεί, ναι, ξανά… ‘’Τη Υπερμάχω’’!
***
Κι όταν Σε δω, τα δάκρυα Δέσποινα να σκουπίζεις,
μαζί κι εγώ μ’ ένα Λαό δικό σου, το γνωρίζεις,
θα σου φωνάξω δυνατά με τις χορδές να σπάνε,
‘’Πάλι με Χρόνια με καιρούς, Πάλι δικά μας θα ‘ναι’’!
Ο Παγκυπριώτατος
Πολύ δυνατό και αληθινό!!!Το δίκαιο είναι με το μέρος μας! Πάλι δικά μας θάναι!!!Φτάνει ο καιρός που θα κοπούνε οι βρώμικες, φρούδες και βάρβαρες μαγκιές τους.Τέλεια η ποιητική περιγραφή για την Άγια Σοφιά μας!Μπράβο καλή συνέχεια και καλή απελευθέρωση της Κύπρου μας!!!
Καλημέρα. Απλά ΥΠΕΡΟΧΟ!!! Στην καρδιά μας είναι πάντα δική μας η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ και αυτό δεν θα μας το πάρει κανείς!!!
Ένα υπέροχο, συγκινητικό και νοσταλγικό ποίημα. Βγήκα στο μπαλκόνι, πήρα μια βαθιά ανάσα και σχεδόν μύρισα το Βόσπορο.
Ηρόδοτε καλημέρα!
Οι μπαμπέσηδες οι Τούρκοι θέλουν “”””γκολ και ξύλο”””””
Αν βρεθεί ένας ικανός Έλληνας πατριώτης Πρωθυπουργός, σύντομα θα είναι δικά μας.
Όμορφο ποίημα, χτυπάει στην καρδιά κύριε Ηρόδοτε! Η συγκίνηση όλων των Ελλήνων-Κυπρίων αλλά και των ΑΕΚτζήδων είναι μεγάλη!!! Η Πόλη και η Αγία Σοφία είναι τόσα χρόνια στα χέρια των κατακτητών που προσβάλλουν και καταπατούν τα ιερά μας. Η πίστη μας όμως υπάρχει και ναι, “πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα’ναι”…!
Μπράβο Ηρόδοτε για το ποίημα αλλά και για το ότι δεν ξεχνάς! Όταν δεν ξεχνάμε τα κατεχόμενα Ελληνικά ΜΑΣ εδάφη, δεν υπάρχουν “χαμένες πατρίδες”, μόνο αλησμόνητες-σκλαβωμένες πατρίδες. Και όσο και αν ο διαχρονικά, βάρβαρος, ο σφαγέας και τρομοκράτης Τούρκος, γιορτάζει τις βαρβαρότητες του (όλοι προσπαθούν να κρύψουν τις ντροπές τους και αυτοί τις… γιορτάζουν!!), πρέπει να ξέρουν ότι κάθε μια μέρα και κάθε ένας χρόνος που περνά, φέρνει όλο και πιο κοντά τους καιρούς που “πάλι δικά μας θα ‘ναι”. Και άσε τους βάρβαρους να πανηγυρίζουν. Το δίκαιο θα νικήσει το άδικο και το φως το σκοτάδι.
Αγία Σοφία, Βασιλεύουσα, Κωνσταντινούπολη, ονόματα και ακούσματα Ελληνικά!
Το ‘χω μεγάλο καημό να πάω εκεί, ποιος ξέρει!
Ανατρίχιασα! Πραγματικά υπέροχο!
Ψυχραιμία Γιώτα, τα καλύτερα έπονται, μα θα χρειασθούν θυσίες.
Πραγματικά συγκινητικό το ποίημα σου. Δικά μας είναι ακόμα και ας μην μπορούμε να πάμε. Η Πόλη είναι ελληνική. Εύχομαι κάποια στιγμή να καταφέρουμε να προσκυνήσουμε στην Αγιά Σοφιά.
Πλησιάζουμε Γιώργο,
Περιμένουμε λίγο ακόμα.
Δικά μας είναι ακόμα. Γιατί η ιστορία δεν διαγράφεται από μία κατάληψη, ούτε οι άγγελοι άλλαξαν μέρος. Τα φρου φρου των Σουλτάνων και οι σημαίες τους, είναι σαν πανηγυριώτικοι πάγκοι από την Εκκλησία που θυμίζει το αδιάλειπτο του Ελληνισμού, με διαφορετικές εκφράσεις κάθε φορά. Η Αγιά Σοφιά και η Χάρτα του Ρήγα δεν είναι βλέψεις, είναι μια πραγματικότητα που αν ο ελληνισμός προτάξει το βαρύ όπλο του που είναι ο πολιτισμός, μπορούν με ειρηνικό και αλληγορικό τρόπο να μας κάνουν να το αισθανόμαστε κιόλας ότι πραγματικά “πάλι” δικά μας.
Νίκο, άργησα να το αναρτήσω. Περίμενα να δω τις φιέστες και τα αίσχη μπροστά στην Αγία Σοφία. Την ίδια χρονική στιγμή οι δικοί μας έβλεπαν Τούρκικα σήριαλ στην “Ελληνική” Τηλεόραση! Περαστικά μας.