Στο συρτάρι κλεισμένο τον κοιτώ σαστισμένος

ένα φάκελο που ‘χε την ζωή μου ταράξει,

που θυμάμαι πως ήταν από κάπου σταλμένος

με αγάπη σε μένα και τον είχα φυλάξει!

***

Μ’ ένα γράμμα πνιγμένο στα φιλιά, όλο πάθος,

με καρδιά στολισμένος μ’ ένα κόκκινο χρώμα,

που δεν ξέρω αν κάνω πιθανόν κάποιο λάθος

που κι αν πέρασαν χρόνια τον φυλάω ακόμα!

***

Μήπως θα ‘χει στοιχειώσει στο δικό μου συρτάρι,

πικραμένος στη σκόνη και βουβός περιμένει

και απαίτηση θα ‘χει ότι πρέπει να πάρει

ένα νεύμα αγάπης, που ‘ναι όμως κρυμμένη!

***

Στο συρτάρι κλεισμένος…! Εκεί μέσα θα μείνει,

στοιχειωμένη αγάπη, που δεν έχει φευ, τέλος,

σ’ ένα γράμμα που καίει, σαν φωτιά, σαν καμίνι,

δίχως όμως να κάψει την καρδιά με το βέλος!

Ο Παγκυπριώτατος