Το θυμάμαι ακόμα το παιδάκι στο δρόμο,
μια ψυχή που με είχε για καιρό συγκλονίσει
στη βροχή καθισμένο, βουτηγμένο στον τρόμο,
ένα κίτρινο φύλλο, που ‘χε κιόλας σαπίσει!
***
Μουσική ξαναβγαίνει, μέσα απ’ τα χαρτιά μου
και το πούσι χορεύει με τις νότες στην άκρη,
μα θολώνουν σαν τότε στην βροχή τη ματιά μου,
νοθευμένο κοκτέϊλ, …δυο νερό, …πέντε δάκρυ!
***
Που να βρίσκεται τώρα, το μικρό φυλλαράκι,
στα σοκάκια της Πράγας, στις γωνιές του πλανήτη,
ξεχασμένο από τότε σ’ ένα κρύο παγκάκι
ή το πήρε η αγάπη και του έδωσε σπίτι;
***
Φυλλαράκι ριγμένο στο τοπίο το γκρίζο,
ζωγραφιά στα χαρτιά μου, μ’ ανεξίτηλο χρώμα,
όπως τότε και τώρα την κατάντια μας βρίζω,
φυλλαράκι της Πράγας σε θυμάμαι ακόμα!
Ο Παγκυπριώτατος
Σημείωση: Το ποίημα αναφέρεται στην πιο πάνω φωτογραφία που τραβήχτηκε από τον Παγκυπριώτατο το 2000, ένα βροχερό κι ομιχλώδες πρωϊνό σε κάποιο σοκάκι της Πράγας κοντά στην Γέφυρα του Καρόλου. Στην δεύτερη ποιητική συλλογή “Με το μολύβι μου!” που εκδόθηκε και κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2001, υπάρχει σχετική αναφορά σε ποίημα με τίτλο “Φυλλαράκι μου!”. Η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής που ήταν αφιερωμένη στα παιδιά όλου του κόσμου, έγινε στο Cultural Centre του Ξενοδοχείου Fenix της Γλυφάδας, μπροστά σε μια πρωτοφανή κοσμοπλημμύρα, με κύριους ομιλητές τον Υπουργό της Νέας Δημοκρατίας Βύρωνα Πολύδωρα και τον Καθηγητή Ιατρικής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Μιχάλη Σαφιολέα. Τα έσοδα από την διάθεση του βιβλίου αποδόθηκαν στο Χαμόγελο του Παιδιού στην Αθήνα. Φωτογραφίες σχετικές της εκδήλωσης υπάρχουν στην κατηγορία “Εκδόσεις” της Ιστοσελίδας του Παγκυπριώτατου.
Συγκλονιστικό Ηρόδοτε μου. Συγχαρητήρια!!
Απλά … ΥΠΕΡΟΧΟ !!!
Πάρα πολύ ωραίο, και μακάρι τα κράτη να λάβαιναν κάποια μέριμνα για τα “φυλλαράκια” του κόσμου που δυστυχώς αυτό γίνεται μόνο επιφανειακά.Μπράβο Ηρόδοτε και για την συνεισφορά στο Χαμόγελο του παιδιού, ένα καλό παράδειγμα για προσφορές από όλους πάντα για καλό σκοπό! Καλή συνέχεια στα ωραία!!
Καλημέρα Μάκη,
Εύχομαι όλα καλά, φιλιά στην Πέπη!
Πάντα συγκλονιστικός κε Ηρόδοτε!!!
Ευχαριστώ Βιβή, χαίρομαι που σχολιάζεις!
Αυτά τα λίγα, αυτά τα αληθινά, αυτά τα επιλεγμένα είναι που κάθε φορά που τα βγάζουμε από το αραχνιασμένο χρονοντούλαπο του χθες κάνουν πιο όμορφο και γλυκό το δύσκολο σήμερα της εποχής μας.
Πάμε φυσικά είκοσι τόσα χρόνια πριν. Ναι, είκοσι χρόνια. Η Πράγα (της τότε Τσεχοσλοβακίας) μόλις είχε βγει από ένα βαρύ καθεστώς, άλλωστε η φωτό τα λέει όλα. Από τότε όμως έχει περάσει πολλή νερό κάτω από την γέφυρα του Καρόλου και ο σφυγμός της Πόλης σήμερα, είναι τελείως αγνώριστος, προς το καλύτερο. Μάλιστα ορισμένες μέρες υπάρχει τόσος συνωστισμός στις πλατείες και επάνω στη γέφυρα, που δυσκολεύεσαι να περπατήσεις.
Τα λέω όλα αυτά με την σιγουριά και την ελπίδα ότι το φυλλαράκι σήμερα ναι, «το πήρε η αγάπη και του έδωσε σπίτι» όπως λέει και ο ποιητής. Πόσο χαίρομαι γι αυτό! Ίσως να έχει αγοράσει και ηλεκτρονικό ακορντεόν.
Φίλε Ηρόδοτε, είσαι για μια βόλτα στην Πράγα με αποστολή να ψάξουμε το χθες; Περιμένω απάντηση.
Ντίνο μου είμαι πάντα στη διάθεση σου!
Για την Πράγα, το Γκλιβίτσε κι όπου αλλού θέλεις! Να φύγει όμως πρώτα ο κορωνοϊός.
Μπράβο ρε φίλε μου. Να είσαι καλά . Καλή συνέχεια και με πολύ δημιουργία.
Σε χαιρετώ Στάθη, σε ευχαριστώ για το σχόλιο.
Καλημέρα.
Πάρα πολύ συγκινητικό ποίημα. Φυσικά δεν θα μπορούσε να είναι κι αλλιώς με το θέμα που καταπιάνεται.Πάντα όταν υπάρχουν παιδιά στην κατάσταση όπως αυτό της φωτογραφίας δεν μπορεί παρά να προκαλεί συγκίνηση.
Να ευχηθώ φυσικά να σταματήσουν να υπάρχουν παιδιά που να ζουν μ’ αυτές τις συνθήκες, αλλά δυστυχώς όλοι ξέρουμε ότι θα παραμείνουν μόνο ευχές.
Πάντα Θανάση θα υπάρχουν εκμεταλλευτές, ειδικά όμως όταν υπάρχουν παιδιά στη μέση γίνομαι φούρνος. Το συγκεκριμένο παιδάκι είμαι σίγουρος ότι το παρακολουθούσαν αλλά πού να αντιδράσεις!
Ήταν μούσκεμα από την βροχή και δεν ήξερε πως να προστατευτεί.
Η διαδρομή σε στιγμιότυπα, εικόνες, συναισθήματα κ εμπειρίες είναι πάντα ένα βάλσαμο που αγγίζει όσα συναισθήματα εμείς οι ίδιοι κατά καιρούς εξωτερικευουμε. Υπέροχο Ηροδοτε μου. Υπέροχο.
Χαίρε Μαίρη,
Αυτές οι διαδρομές στη ζωή είναι ότι απομένει στο τέλος και σου θυμίζουν σαν σε κινηματογραφική ταινία τις λεπτομέρειες που στην γρήγορη καθημερινότητα χάνονται.
Ευτυχώς που υπάρχει και το replay…!
Ευχαριστώ για τα υπέροχα σου σχόλια.
Πολύ συγκινητικό το ποίημα, νομίζω βγάζει στην επιφάνεια την ευαισθησία του ποιητή.
Με γύρισες φίλε Ηρόδοτε πολλά χρόνια πίσω, θυμάμαι εκείνη την βραδιά σαν να ήταν απόψε ! Μας άγγιξες την ψυχή μας πάλι !
Καλημέρα Απόστολε,
Πράγματι ήταν σαν να έγινε χθες!
Πολλούς χαιρετισμούς!
Κρίμα, κρίμα, κρίμα!
Γιατί άραγε να υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις φίλε Ηρόδοτε;
Δυστυχώς είναι πολλές φορές που συναντούμε παρόμοια περιστατικά ιδιαιτέρως σε παιδιά.