Βρήκα ξάφνου Θεέ μου, στην παλιά κασετίνα,
τσακμακόπετρες που ‘χαν από χρόνια ξεμείνει
και μι’ αμπούλα μαζί τους άδεια δίχως βενζίνα,
για τσακμάκι στιλάτο, δυνατό σαν καμίνι!
***
Στις κατάμαυρες νύκτες, στο πηκτό μου σκοτάδι,
τότε πόσο ποθούσα να φανείς στο σοκάκι,
με παρέα στο κρύο, στο αφέγγαρο βράδυ,
έναν άσημο φίλο, το φτηνό μου τσακμάκι!
***
Τον παλιό αναπτήρα θέλω πάλι να πάρω,
μήπως δω τη φωτιά του που με ζέσταινε τόσο,
όταν είχα στα χείλη το λειωμένο τσιγάρο
και ζητούσα τις νύκτες μια σκιά ν’ ανταμώσω!
***
Δεν γνωρίζω που είναι, κάπου θα ‘χει τρυπώσει,
στην κλειστή αποθήκη, μήπως στο κασελάκι,
μ’ αν το βρω θα ‘ναι θαύμα κι η λαχτάρα μου τόση
να το δω να ανάβει, να φανείς στο σοκάκι!
Ο Παγκυπριώτατος
Πολύ όμορφο μας ταξίδεψε αν και δεν καπνίζουμε!
Καλημέρα. Πολύ … ποιητικό!!! Καταλαβαίνω ότι το θέμα δεν είναι το τσακμάκι αυτό καθ’ αυτό, πόσο δε μάλλον το τσιγάρο.
Παρ’ όλα αυτά, θα προσθέσω κι εγώ μερικές μάρκες. Το 5, Δελφοί, John Player Special, 22 αντινικοτ, Ρήγας.
Αχ, Θανάση τι μου θύμισες!
Τα 22 αντινικότ ήταν τα τσιγάρα που κάπνιζα φοιτητής! Βρώμα και δυσωδία! Αλλά ήταν πιο φτηνά από τις υπόλοιπες μάρκες.
Πράγματι πέρα από το όμορφο ποίημα μας ξύπνησες παλιές καλές (και κακές) αναμνήσεις!!
Εμείς οι φτωχοί ανάβαμε το τσιγάρο με σπίρτα “ΑΦΡΟΔΙΤΗ” , δεύτερης ποιότητας και
εκρούζαμεν τα παντελόνια μας (και τα γένια μας)!! Δεν είχαμε την πολυτέλεια να αγοράζουμε σπίρτα “ΠΕΤΕΒΙΝΟΥ” !!!!!
Να προσθέσω στον κατάλογο των τσιγάρων του αγαπητού Ντίνου και τα ΠΑΛΜΙΡΑΣ (πολύ παλιά μαζί με τα ΣΑΜΑΡΙΤΑΣ) και τα πιο νέα Ρόθμανς Ρόγιαλς. Τα Πλέγιερς υπήρχαν και με φίλτρο και άφιλτρα.
Υπήρχαν Αντρέα και τα ΡΕΚΟΡ σε κασετίνα – καφέ χρώμα – αλλά και τα Black Cat.
https://www.google.com/search?q=black+cat+cigarettes&sxsrf=ALeKk01MPJKZ0yjtWT8A_fnFvgKM0C10dQ:1604845130515&tbm=isch&source=iu&ictx=1&fir=RBbQVRBwqQ0sPM%252CWItMzO3Tp-tffM%252C_&vet=1&usg=AI4_-kQlL3L_eLfa-rwKExv862sliJ2Q4Q&sa=X&ved=2ahUKEwj6yrH_kfPsAhUFyYUKHRYrDuEQ9QF6BAgBEDU&biw=1280&bih=610#imgrc=0vI6JQ6ky7EswM
Αν υπήρχαν και σήμερα τα Black Cat νομίζω την Παρασκευή που μας εκουπάνησε η Καρμιώτισα ο Σωφρόνης (Κάττος) θα άναβε ένα !!!
Ξεχάσαμε τα Benson & Hedges…!
Έχω την εντύπωση ότι με τα ωραία σου ποιήματα η καραντίνα θα φύγει πιο γρήγορα και ευχάριστα!! Ευτυχώς που το κάπνισμα ανήκει στο παρελθόν, οπότε έχουμε κερδίσει υγεία και πολλά χρόνια για τις εγγραφές νέων και όμορφων εμπνεύσεων!
Το ατύχημα Μάκη μου είναι διπλό! Από τη μια η καραντίνα του κορωνοϊού και από την άλλη η καραντίνα της συγγραφής. Άκρα του τάφου σιωπή και μη μου τους κύκλους τάραττε!
Συνέχισε να ψάχνεις φίλε μου, δεν ξέρεις τι θα βρεις στην άλλη κασετίνα, στο άλλο συρτάρι. Ίσως τον ίδιο τον αναπτήρα, ίσως και κάποιο άδειο πακέτο. Αλήθεια τι κάπνιζες τότε; Σου θυμίζω ορισμένες μάρκες της εποχής. Συμπλήρωσε παρακαλώ.
Craven A (Άσπρο Κόκκινο πακέτο με μαύρη γάτα στη μέση)
Player’s (Άσπρο Γαλάζιο πακέτο με τον γενειοφόρο ναύτη στη μέση)
Lucky Dream (Κόκκινο πακέτο, μαύρα γράμματα)
Three Fives (Κίτρινο πακέτο, τα πεντάρια γραμμένα χρυσαφί)
Samaritas (Κόκκινο Άσπρο πακέτο. Όλα τα πιο πάνω πακέτα είχαν 12 τσιγάρα και κάπου κάπου ανέβαζαν τις τιμές τους. Τα Σαμαρίτας αντί να ανεβάζουν τις τιμές τους μείωναν τον αριθμό των τσιγάρων και οι τιμές έμεναν οι ίδιες! χαχαχα)
Rothmans (Μπλε Άσπρο Πακέτο)
Dunhill (Μπορντό Πακέτο)
Συνέχισε να ψάχνεις. Άλλωστε δεν έχουμε να κάνουμε και τίποτα άλλο, τώρα με τον εγκλεισμό.
Ντίνο, όλες τις μάρκες που αναφέρεις τις έχω δοκιμάσει. Σήμερα είμαι φανατικός αντικαπνιστής. Σε παραπέμπω στις Ηροδότου Ιστορίες, πατώντας εδώ (θα δεις και την τελευταία μάρκα τσιγάρων που κάπνιζα):
https://pancypriotatos.com/2020/02/03/%ce%bf-%ce%b1%cf%81%ce%ac%cf%80%ce%b7%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b1-%cf%84%cf%83%ce%b9%ce%b3%ce%ac%cf%81%ce%b1/
Κάθομαι και διερωτώμαι αν το τσακμάκι το θέλει ο ποιητής γιατί το επιθύμησε ή σαν γούρι για κάποια μορφή ή “σκιά” που έχει καιρό να δει. Μου θύμησε το ποίημα κάποιες ωραίες ταινίες που στο τέλος η παρέα που πήγες σινεμά έχει διαφορετικά συμπεράσματα. Το πέτυχες κι αυτό μεγάλε τεχνίτη της ποίησης!
Έχει πολλές σκιές Νίκο, η ιστορία…!
Τελικώς το τσακμάκι που ποτέ δεν θα το βρω, γιατί απλούστατα δεν υπάρχει – είχα σπίρτα τω καιρώ εκείνω – μπορούσε να γεμίσει βιβλίο ολόκληρο με τις λεπτομέρειες του! Σταμάτησα όμως στην “σκιά”!
Καλησπέρα κύριε Ηρόδοτε…με το καλό το νέο σας βιβλίο, το περιμένουμε με χαρά…!
Τώρα στο ποίημά σας με το παλιό σας Τσακμάκι… Τι μου θυμίζετε…, πριν πολλά πολλά χρόνια που υπήρχαν τέτοιοι αναπτήρες! Νομίζω πως ήταν καλύτεροι από τους σημερινούς. Αν ψάξετε στο κασελάκι σας σίγουρα και άλλα θα βρείτε ξεχασμένα πράγματα, που μας γυρίζουν σε παλιές εποχές! Νοσταλγικές ίσως… Ωραιότατο το ποίημα όπως πάντα…! Τα χαιρετίσματά μου.
Καλώς την Μαρία!
Τελικά το ΠΕΝΑΚΙ πήγε καλά, είμαι σε επικοινωνία μαζί τους. Αλλά πέσαμε στην νέα καραντίνα. Να περιμένω λίγο ακόμα.
Οι άλλοι δεν απάντησαν.