Ηροδότου Ιστορίες: Το μεγάλο κεφάλι!

Η εντολή ήταν σαφής. Ο άνθρωπος που θα έγραφε την ομιλία για το καλωσόρισμα του υψηλού επισκέπτη στο νησί έπρεπε να ήταν πολύ μορφωμένος. Γιατί ο επισκέπτης δεν ήταν όποιος κι όποιος! Ήταν επίσημος, άνθρωπος του Υπουργείου, με περγαμηνές και όταν θα ερχόταν η μέρα εκείνη έπρεπε να ήταν πανηγυρική. Σημαιοστολισμούς και τα παρόμοια.

Ποιος όμως θα ήταν αυτός που θα επωμιζόταν το βαρύ φορτίο να καλωσορίσει τον επισκέπτη, ένα τέτοιου επιπέδου ξένο; Ένα ταλέντο στο γράψιμο έπρεπε να ήταν, τέρας μορφώσεως με βαθιές γνώσεις της Ελληνικής γλώσσας και με ευφράδεια λόγου.

  • «Δεν έχουμε πολύ χρόνο να ετοιμαστούμε. Ψάξτε να βρείτε κάποιον που να μας βγάλει ασπροπρόσωπους. Να είναι έξυπνος και τι άλλο να σας πω. Ένα μεγάλο κεφάλι να είναι και να μου τον φέρετε εδώ, στο γραφείο μου»!

Οι άνθρωποι στον σταθμό της Χωροφυλακής άρχισαν το ψάξιμο. Στα καφενεία, σε ταβέρνες και εκκλησίες είχαν αναρτήσει τις σχετικές αγγελίες. Για να βρεθεί αυτός που θα βασίζονταν πάνω του, που θα έσταζαν μέλι τα λόγια του, να μείνει ευχαριστημένος ο επίσημος του κράτους.

Επιστρατεύτηκαν δάσκαλοι, παπάδες και κοινοτάρχες, είχαν αρχίσει να συρρέουν στον σταθμό πολλοί, μα τίποτε, ο διοικητής του σταθμού δεν έμενε ικανοποιημένος από τις… συνεντεύξεις! Κατά την γνώμη του δεν πληρούσαν τις προδιαγραφές για την συγγραφή και εκφώνηση του λόγου. Ο επίσημος πώς θα τους έκρινε τότε; Καταστροφή.

Κάθε φορά ο διοικητής τους υπενθύμιζε… «ένα μεγάλο κεφάλι, δεν γίνεται, σίγουρα θα βρισκόταν στην Σάμο, να μην γίνουνε ρεζίλι», μα οι μέρες περνούσαν χωρίς αποτέλεσμα.

Τα παλιά εκείνα χρόνια, μετά τον β’ παγκόσμιο πόλεμο, οι συγκοινωνίες και η επικοινωνία με την πρωτεύουσα ήταν δύσκολα ζητήματα. Τηλέφωνα δεν υπήρχαν, μάλλον ασύρματοι, αεροπλάνα μηδέν, μόνο το πλοίο της γραμμής από τον Πειραιά μια-δυο φορές τον μήνα! Σε περίπτωση δηλαδή που χρειαζόντουσαν υποστήριξη, να ερχόταν κάποιος ειδικά για την περίπτωση. Πολύ δύσκολο πράγμα, το μεγάλο μυαλό δεν βρισκόταν πουθενά και η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει, ώσπου…

Ο δήμαρχος εμφανίστηκε κορδωτός – καμαρωτός στην είσοδο του σταθμού της χωροφυλακής. Φαινόταν πολύ ευχαριστημένος, χαμογελούσε την ώρα που ανήγγειλε στον αξιωματικό το νέο:

  • «Βρήκα τον άνθρωπο που ζητούμε!», φώναξε με μια φωνή που φανέρωνε σιγουριά και οι παρόντες τον κοίταξαν με περιέργεια. Ε, αφού το λέει ο δήμαρχος…
  • «Πέρασε μέσα, δήμαρχε…», η πρόσκληση του αξιωματικού της χωροφυλακής ήταν φαίνεται το ανακουφιστικό επιστέγασμα μιας δύσκολης περιόδου ψαξίματος, μιας έρευνας για το «μεγάλο κεφάλι» που θα εκφωνούσε τον λόγο στον εκπρόσωπο της κυβέρνησης! Επιτέλους το πρόσωπο του σταθμάρχη αξιωματικού έλαμπε. Ο δήμαρχος – τι ικανός δήμαρχος! – βρήκε αυτό που ήθελε!
  • «Με μεγάλη χαρά κύριε διοικητά, σου αναγγέλλω πως ο άνθρωπος που θέλουμε θα είναι εδώ σε μια ώρα! Έρχεται με το… γαϊδούρι από το τάδε χωριό».

Καφέδες έφτασαν στο γραφείο του αξιωματικού, νερά και τα σχετικά περιμένοντας την ώρα που ο γραμματιζούμενος, ο άνθρωπος που ξεχείλιζε από μυαλό και γνώσεις, που ήταν άριστος χειριστής  της Ελληνικής γλώσσας, που ναι, έπρεπε να ήταν το «μεγάλο κεφάλι», το κάτι άλλο όπως τον ήθελε η περίσταση, για να συγγράψει επιτέλους ένα μνημειώδες λόγο καλωσορίσματος, θα έμπαινε στο γραφείο του αξιωματικού!

Ένα βροντερό «σιόοοο…» ακούστηκε και όλοι έστρεψαν το βλέμμα προς την έξοδο του κτιρίου. Ένα γαϊδουράκι δενόταν στον στύλο της αυλής και ένας κοντόπαχης ανθρωπάκος, με το ζόρι κατέβαινε από την πλάτη του ζώου. Μα με ένα εντυπωσιακό… κεφάλι! Τεράστιο σε διαστάσεις που ήταν αδύνατο να φανταστεί κάποιος πως μπορούσε να βρεθεί τέτοιο!

Η εντολή είχε σαφέστατα παρεξηγηθεί. Το μεγάλο κεφάλι που ζητούσαν να βρουν ήταν μπροστά τους μεγαλειώδες σε μέγεθος αλλά μάλλον… κενό σε περιεχόμενο. Ο αξιωματικός έπαθε σοκ και ο δήμαρχος δεν ξανάβαλε υποψηφιότητα. Ο επίσημος της κυβέρνησης αρκέστηκε στο ν’ ακούσει από τον δάσκαλο του σχολείου…. «καλώς ήλθατε στο ωραίο μας νησί!». Αυτό και τίποτε άλλο.

Την αληθινή αυτήν ιστορία, μας την διηγόταν συχνά ο μακαρίτης πλέον Σαμιώτης πεθερός μου, που όντας αξιωματικός της Χωροφυλακής, πληροφορήθηκε για το αστείο αυτό γεγονός μέσω ασυρμάτου, αυτός τότε διοικητής σταθμού χωροφυλακής στις Σέρρες! Πάντοτε την ακούαμε με αρκετές παραλλαγές και αλατοπίπερα, μα είμασταν πεπεισμένοι για την αλήθεια της αλλά προσωπικά ήθελα αν μπορούσα να συναντήσω τον άνθρωπο με το «μεγάλο κεφάλι».  Για να βάλω την φωτογραφία του στην κορυφή αυτής της Ιστορίας του Ηρόδοτου!

Να την πιστέψετε, ο πεθερός μου δεν είπε ποτέ του ψέματα.