Όλα τσιμέντο γίνονται στης Λεμεσού την πόλη,
χαλούν και κτίζουν συνεχώς οι συμπολίτες όλοι
κι αντί να βλέπεις γεωργούς, βλέπεις μονάχα κτίστες
και μπετατζήδες ικανούς,
που κτίζουν ως τους… ουρανούς,
και φτιάχνουν… ρεπανοειδείς, παντού ουρανοξύστες!
🏡🏡🏡
Πάνε τα στέκια τα παλιά κι οι γραφικές οικίες,
διότι τώρα αφθονούν οι πολυκατοικίες,
τα κέντρα τα εμπορικά κι η συμπαθής μας ράτσα
που τίποτε δεν προσδοκά,
μα… «beş tampoura dört oka»,
κάμνει την Λεμεσό μπετόν και την κοιλιά… ταράτσα!
Ο Παγκυπριώτατος
Επεξήγηση: beş tampoura dört oka (τουρκ.) = πέντε πεπόνια, τέσσερις οκάδες (λέγεται σε περιπτώσεις αδιαφορίας)
Φίλε Ηρόδοτε,
Το τσιμέντο , τα τσιμέντα — Το μπετόν και τα μπετά —Το κουνκρί , τα κουνκριά—Όλα αδέλφια και ξαδέλφια από την ίδια γενιά. Άντε και το σκυρόδεμα χαχαχα!
Πράγματι, τι έγινε η όμορφη Λεμεσός, που πήγε η ομορφιά της; Περπάτησα τελευταίως από τον Ποταμό της Γερμασόγειας μέχρι το Παλιό Λιμάνι, το πιο όμορφο κτίριο ήταν το παλιό εργοστάσιο της ΚΕΑΝ, αυτό τα λέει όλα!
Έχεις και γενέθλια σήμερα, χρόνια σου πολλά και καλή συνέχεια με τα ωραία σου. Τελικά είσαι καρκινάκι , όπως και εγώ (το καλύτερο ζώδιο) ή έχεις την εκλογή με είσαι ότι διαλέξεις, δεν είμαι τόσο σίγουρος για το 23.
Πράγματι Ντίνο, έτσι ακριβώς όπως τα περιγράφεις είναι. Από τον Ποταμό της Γερμασόγειας μέχρι το παλιό Λιμάνι είναι το εργοστάσιο της ΚΕΑΝ και από το παλιό Λιμάνι μέχρι το Φασούρι το ωραιότερο είναι το σπίτι του πατέρα μου στο Ζακάκι, του 1946. Η ακαλαισθησία σε όλο της το μεγαλείο.
Αντίστοιχα, σκέψου τώρα την διαδρομή από το Qubus Hotel στο Nowe Gliwice που την έκανες σχεδόν καθημερινά πεζός και την διαδρομή από την οδό Kilinskiego μέχρι το Rynek. Βάζεις ή δεν βάζεις τα κλάματα;
Ναι βάζεις τα κλάματα πράγματι και μέσα από τα κλάματα ανακαλείς το ποίημα του Γ. Σςφέρη (1936) ‘’ όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει’’. Για εμάς γράψε ‘’η Κύπρος’’. Γιατί όμως μόνο οι φτωχοί ποιητές βλέπουν αυτές τις ασχήμιες;
Η Αμμόχωστος εδώ και 60-70 χρόνια έχει πάνω στο κύμα της θάλασσας πανύψηλες πολυκατοικίες και ξενοδοχεία που αποκόπτουν όλη την παραλία από την υπόλοιπη πόλη, και απ ότι θυμάμαι οι μεν Βαρωσιώτες καυχιόντουσαν και ένοιωθαν περήφανοι για την θαλασσοφίλητη πόλη τους, εγραψαν και πολλά τραγούδια γι αυτην, ενω όλοι εμείς οι υπόλοιποι την θαυμάζαμε και ζηλεύαμε …. σήμερα γίνεται η ίδια κατάσταση στη Λεμεσό, και στις άλλες πόλεις, αλλά με αντίστροφα συναισθήματα … η “ίσια’ του Κυπραίου δεν θα βρεθεί ποτέ στους αιώνες των αιώνων .. αμήν!!
Το ποίημα εξαιρετικό !!
Καλημέρα. Έρχεται η ανάπτυξη. Με όπλο την ” βαριά ” βιομηχανία, τον τουρισμό, που προϋποθέτει βέβαια, όπως καλύτερα εσύ γνωρίζεις, υποδομές για να τους υπόδεχθει. Αυτά έχουμε, αυτά κάνουμε. Οικοδομή – τουρισμός, μέχρι την επόμενη μορφή κρίσης.
Δυστυχώς τα πράγματα είναι έτσι όπως τα γράφεις. Μια από τις ομορφότερες διαδρομές της Λεμεσού, δρόμος Ζακακίου-Ακρωτηρίου, γίνεται τσιμέντο στο όνομα της ανάπτυξης.
Αυτός είναι ένας “δρόμος” χωρίς επιστροφή Γιώργο. Σε λίγο θα αρχίσουν να μπαζώνουν την αλυκή του Ακρωτηρίου. Τα εγκλήματα συνεχίζονται με τις ευλογίες των κυβερνόντων…😭
Δυστυχως φιλε εχεις δικιο. Η ομορφη Λεμεσος μας, που κατα καποιους, ηταν καποτε…χωριο με ολα αυτα τα τερατουργηματα (τα πλειστα) εγινε μια …μοντερνα μα πλην αχαρη, μη ανθρωπινη πολη. Και αρκετοι η παρα πολλοι απο τους παλιους Λεμεσιανους, ειμαι σιγουρος οτι πεθυμουν και αναπολουν το παλιο “χωριο” μας με τους ωραιους ανθρωπους, απο αυτη την απροσωπη και μη ανθρωπινη πολη.
Κωστάκη, η κατάσταση έχει ξεφύγει. Κανένας δεν μας σώζει. Η νέα γενιά περί άλλων τυρβάζει! Μιαν πίττα μιξ ενισχυμένη τζιαι δκυο πύρες πληζ… Και μετά “Γαία πυρί μιχθήτω”!
Αχ αυτή η… ανάπτυξη! Μάλλον 105 πεπόνια και 104 οκάδες την προκάλεσε!
Εμβαθύνοντας καταλλήλως το νόημα του σχολίου σου, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι τα 105 πεπόνια είναι 21 φορές πιο πολλά από τα 5. Άρα η αδιαφορία στην προκειμένη περίπτωση είναι ανάλογη. Ήτοι, 21 φορές πιο μεγάλη. Μπράβο μας!