Πέρασε το Θείον Πάσχα, σίγησαν τα βαρελότα,

αναστήθηκε ο Χριστός μας κι είναι όλα όπως πρώτα,

έσβησαν και τα τρικέρια και απ’ της καρδιάς τα βάθη

είπαμε «Χριστός Ανέστη», μα μας έμειναν τα πάθη!

~~+++~~

Από πάθη τίποτ’ άλλο! Και ανθρώπινα και Θεία

κι άμα ψάξεις στον πλανήτη για να βρεις οδόν ευθεία,

πέφτεις πάνω σ’ ανηφόρες, σαν του Γολγοθά τον δρόμο

με μαρτύρια και πάθη και με τον Σταυρό στον ώμο!

~~+++~~

Πέρασε  λοιπόν το Πάσχα, τέλειωσαν οι λειτουργίες

και οι σούβλες και τα γλέντια κι οι επίσημες αργίες,

 τέλειωσαν οι αγρυπνίες, έλιωσαν και οι λαμπάδες,

δίχως δε ν’ αργοπορήσουν, …ροχαλίζουν οι παπάδες!

~~+++~~

Έμειναν όμως τα πάθη κι όλες οι καχυποψίες,

ήταν για το θεαθήναι τα φιλιά κι οι χειραψίες,

που μας έδωσαν με πάθος οι γνωστοί κι οι συγγενείς μας,

μ’ απ’ το φίλημα – τι θαύμα – δεν… αρρώστησε κανείς μας!

Ο Παγκυπριώτατος