Μη συννεφιάζεις ουρανέ γιατί μου κρύβεις τ’ άστρα

και μ’ αναγκάζεις ν’ ανεβώ για να τα δω, σε κάστρα

που ‘ναι ψηλά και χάνονται στων σύννεφων τα μέρη,

μη συννεφιάζεις ουρανέ, θέλω να δω τ’ αστέρι!

✳️✳️✳️

Εκείνο το μοναδικό, το λαμπερό αστέρι,

που ρίχνει φως στο δρόμο μου και είναι δίχως ταίρι,

που παίζει στον φανταστικό του νου μου γαλαξία,

που όμως δίνει νόημα και στη ζωή μου αξία!

✳️✳️✳️

Μη συννεφιάζεις ουρανέ κι είναι μικρό το βράδυ,

άσε τ’ αστέρι να φανεί μεσ’ το πυκνό σκοτάδι,

γιατί κι αυτό από ψηλά, μπορεί να με γυρεύει,

ίσως με ψάχνει, με ζητά, γι’ αυτό και με μαγεύει!

Ο Παγκυπριώτατος

Σημείωση: Το ποίημα περιλαμβάνεται στην 4η Ποιητική Συλλογή του Παγκυπριώτατου “…ο καλύτερος!”