Την ταραγμένη μου ζωή σε τάξη πάλι βάζω,
κομμάτια των ονείρων μου, σαν το σπασμένο βάζο,
που το κοιτώ περίλυπος με δακρυσμένα μάτια,
σαν ένα σκορπισμένο παζλ, σε άπειρα κομμάτια!
***
Ήτανε βάζο όμορφο, λουλούδια φορτωμένο,
πολύχρωμα, φανταχτερά πάντοτε στολισμένο,
που τό ‘χα για καμάρι μου, στολίδι στη ζωή μου
και δρόσιζε με μυρωδιές την αναπνοή μου!
***
Ένας αέρας φύσηξε, άνεμος και κυκλώνας,
το πήρε το σακάτεψε κι εγώ χαζός θαμώνας
ενός θεάτρου των σκιών, ανήμπορος κοιτάζω
πως να κολλήσω τάχατες, ένα σπασμένο βάζο!
***
Μα κι αν ταιριάξω τα μικρά αμέτρητα κομμάτια,
θα ‘χω κλειστά να μην κοιτώ το βάζο με τα μάτια,
γιατί θα ψάχνω, να ερευνώ ένα σπασμένο βάζο,
θρυμματισμένο, άχαρο, χωρίς να το θαυμάζω!
***
Χιλιάδες βάζα στη γραμμή τα προσπερνώ στο δρόμο,
που μου θυμίζουν το παλιό κι όλα μου φέρνουν τρόμο,
αφού θυμάμαι συνεχώς το βάζο το σπασμένο
που ‘μεινε σαν ένα γλυπτό, στο νου μου χαραγμένο!
Ο Παγκυπριώτατος
…δεν θα εκφραστώ!!!…
…το ρήμα «βάζω», άλλο …βάζο στο μυαλό μου φέρνει!!!…
…😈😈😈😇😈😈😈…
Διαφορετικό το βάζο ναι και μοναδικό ναι. Είναι όμως και η φιλοσοφία “του δοχείου και του περιεχομένου – the contents and the container “.
Έπεσε πολλή αριθμητική εδώ φίλε μου και δεν πρέπει ! Το θέμα είναι καθαρά ποιητικό και το ποίημα είναι αριστουργηματικό !
Όντως το συγκεκριμένο βάζο που έχετε φωτό είναι, ήταν υπέροχο.Ανθισμένο με λουλούδια κ ζωγαφιές.Η αλήθεια είναι οτι δενόμαστε με κάποια πράγματα…γιατι άραγε;Η συνήθεια είναι ή συναισθηματικό δέσιμο;.Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.χαχαχα. Όμορφο ποίημα κύριε Ηρόδοτε.
Έτσι είναι Μαρία!
Όταν δενόμαστε με κάτι, μετά είναι δύσκολο να αποδεχθούμε ότι το χάσαμε. Και για να καταλάβεις πόση αξία έχει κάποιο πράγμα, πρέπει να το χάσεις!
Athanasios Pipilis
10 Νοε 2018, 2:58 μ.μ. (Πριν από 2 ημέρες)
Eυχαριστώ Ηρόδοτε,
πολλά καλό,
Θανάσης
——————-
Dimosthenis Valsamidis
10 Νοε 2018, 3:01 μ.μ. (Πριν από 2 ημέρες)
Πολύ καλό Φίλε!!!Μπράβο !
Καλημέρα. Πάρα πάρα πολύ όμορφο ποίημα. Μπράβο!!!
Αυτό εδώ το ποίημα που γράφεις για το βάζο ,
εγώ στη φαντασία μου πολύ ψηλά το βάζω
το διάβασα μία φορά, και το ξαναδιαβάζω
τόσο πολύ μου άρεσε που σ όλους το φωνάζω !!!
Εσύ Ανδρέα είσαι καλύτερος ποιητής. Χάνεις και χάνεσαι που δεν γράφεις!
Εν να μοιάσουμε του Σουρή τωρά … “ποιητής εκ του προχείρου έχων την μορφήν του χοίρου” !!!!
Ας το πάρουμε φιλοσοφικά αγαπητέ φίλε. Θλιβερό που χάθηκε το αγαπημένο βάζο , αλλά τα λουλούδια έμειναν ! Όμορφα ,μυρωδάτα, πολύχρωμα ,ευωδιαστά ,ποικίλα ,φρέσκα ,ζωγραφιστά και έντονα! Θα πάρουμε άλλο βάζο να τα βάλουμε μέσα . Και θα κλείσουμε και ένα δυό παράθυρα μπορεί και πόρτες για να κόψουμε τους αέρηδες έξω ! Κάνουν ζημιές αυτά τα ρεύματα .
Ε, βέβαια! Τα ρεύματα κάνουν ζημιά… Και ο νοών νοήτω!
Αλλά δεν συμφωνώ ότι, παίρνοντας άλλο βάζο, όλα διορθώνονται. Διότι φίλε Ντίνο, το ΒΑΖΟ είναι ένα και μοναδικό στη ζωή του κάθε ανθρώπου. Και όσα άλλα και να βλέπεις και να πάρεις να τα βάλεις στο σπίτι σου, το βάζο που σου έκανε εντύπωση, που είχες και θαύμαζες με τα τόσα λουλούδια, τα μυρωδάτα και τα πολύχρωμα, ήταν διαφορετικό. Νομίζω?
Και ο ποιητής φίλε Ηρόδοτε μοιάζει με βάζο! Όσο κρατάει η έμπνευση τόσο το βάζο είναι στολίδι. Άμα στερέψει αυτή μοιάζει με σπασμένο βάζο ή με μπάζο που λέει ο Λευτέρης. Ευτυχώς για μας ο δικός μας ποιητής- βάζο είναι στολίδι. Συνέχισε να γράφεις!
ΚΑΛΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ !!!!! ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ , ΩΡΑΙΟ !!! ΦΙΛΙΑ ΑΠΟ ΙΡΑΚ
Σε αυτό το σημείο μου έδωσες έμπνευση Ηρόδοτε να παραθέσω κι εγώ ένα ποίημα με βάζο.
“Από βραδύς φαινόσουνα σα στολισμένο βάζο
μα το πρωί που ξύπνησα έσκουξα «Ω τι μπάζο!»
τι διάολο πάτε κάνετε και βγαίνετε χιονάτες
αφού μετά το ξέντυμα μου γίνεστε σφολιάτες;”
Καλό ΣΚ Ηρόδοτε 😃😃😃