Μόλις τελειώσω φίλοι μου το ποίημα που γράφω,

ας ψάλλουμε όλοι μαζί το… “η ζωή εν τάφω”,

να μας ακούσουν μια φορά αυτοί οι επιτήδειοι,

που θέλουν να μας θάψουνε, πριν να ταφούν οι ίδιοι!

***

Στο πένθος το σημερινό, κανένας ας μη λείπει,

να κλάψουμε μ’ ένα Σταυρό, με σπαραγμό και λύπη,

απ’ της καρδιάς τα άδυτα και της ψυχής τα βάθη,

τα πάθη του Ιησού Χριστού και τα δικά μας πάθη!

***

Ελάτε με τον γράφοντα, μη σας προλάβει άλλος,

να ψάλλουμε στη χώρα μας “που έδυ σου το κάλλος”

κι αν μαζευτούμε αρκετοί κι εγώ δεν ξέρω πόσοι,

δάκρυα κροκοδείλια θα χύσουνε καμπόσοι!

***

Για τον λαό που πάμπολλες φορές έχουν προδώσει

σαν τον Χριστό π’ αδίκαστο, τον έχουνε σταυρώσει!

Ο Παγκυπριώτατος