Ηροδότου αληθινές Ιστορίες: Filotimo…!

«Έβλεπα από το παράθυρο του γραφείου μου το χιόνι να πέφτει και αναρωτιόμουν ποια θα ήταν άραγε η κατάσταση με ανάλογο καιρό σε ένα άλλο εργοτάξιο στην Κύπρο, στην Ελλάδα ή και στην Λιβύη, σε μέρη δηλαδή που είχα εργαστεί και είχα ιδίαν άποψη».

Το πολυτελές Φωτογραφικό άλμπουμ είναι εδώ και καιρό στο τραπέζι του σαλονιού στο σπίτι μου. Δώρο από τον Δήμαρχο του Gliwice. Για μένα προσωπικά. Με καταπληκτικές φωτογραφίες και την ιστορία της όμορφης αυτής πόλης στην επαρχία της Σιλεσίας στην Πολωνία. Κτίρια και αξιοθέατα κοσμούν τις σελίδες του. Μα η κορωνίδα είναι το Έργο μας. Εκεί που εξελίχτηκε μια ακόμα αληθινή Ιστορία του Ηρόδοτου.

Το άλμπουμ

Μόνον όσοι έχουν γνώμη και ξέρουν τι θα πει να έχεις την πίεση του Κατασκευαστικού  χρονοδιαγράμματος καταλαβαίνουν πως κάθε ημέρα, κάθε ώρα και λεπτό που φεύγει χωρίς να εκτελείται εργασία στο εργοτάξιο δεν έρχεται πίσω. Ή μάλλον πρέπει να γίνουν μαγικά και ταχυδακτυλουργικά για να ξαναβρεθείς μέσα στο χρονοδιάγραμμα ή ακόμα πρέπει να είσαι διπλωμάτης. Ας δούμε όμως τι συνέβηκε, τότε στο όχι πολύ μακρινό 2005! Στο Gliwice της Πολωνίας. Για την Aνακατασκευή, Aναπαλαίωση και Aνακαίνιση κτιρίων της πρώην Βιομηχανικής περιοχής (ανθρακωρυχείο του 1907) Νέον Γκλιβίτσε.

Είχαμε μείνει πίσω. Στο τέλος του 2005, Δεκέμβριο μήνα δεν έβγαιναν τα «κουκιά» όπως τα είχαμε προγραμματίσει. Και όταν λέμε «κουκιά» εννοούμε το χρήμα… Το εργοτάξιο ήταν νεκρό. Λόγω πρωτοφανούς κακοκαιρίας. Και είχαμε πρόβλημα. Μισθοί, προμήθεια υλικών, έξοδα του εργοταξίου ένα σωρό, υπεργολάβοι και πλήθος άλλων έπρεπε να πληρωθούν. Ερχόντουσαν και οι Γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, μα τίποτε δεν βοηθούσε. Ο καιρός ήταν πρωτόγνωρος όχι μόνον για εμάς που ήρθαμε από την Ελλάδα αλλά και για τους ντόπιους. Χιόνι, χιόνι, χιόνι!

  • Ρε παιδιά, ξεπαγιάσαμε! Τι κάνουμε τώρα; Φεύγουμε!

Το χρονοδιάγραμμα και ο προγραμματισμός πήγαν περίπατο, ή μάλλον μας έλεγαν να πάμε εμείς περίπατο γιατί δουλειά δεν μπορεί να γίνει. Μα τι λέτε βρε;

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου. Κάλεσα συμβούλιο των μηχανικών. Το και το. Ή δουλεύουμε μέσα στα χιόνια ή πάμε στο σπίτι μας. Απλήρωτοι. Και… γαλοπούλα δεν βλέπει κανένας, ούτε στο φούρνο, ούτε καν ζωγραφιστή (σημείωση: τα Χριστούγεννα στην Πολωνία δεν ψήνουν γαλοπούλα αλλά ψάρι).

Το υπό κατασκευή κτίριο – ένα από τα τέσσερα – αυτό των ξένων γλωσσών κινδύνευε πιο πολύ από τα άλλα να σκεπαστεί από τα χιόνια. Και μετά…, καλό Μάϊο για να λειώσει ο πάγος για να ξαναμπούμε μέσα για δουλειά.

  • «Κύριοι, έχουμε μεγάλη πίεση από τον Δήμο της πόλης αλλά και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το έργο μένει πίσω μα δεν είσαστε υποχρεωμένοι να δουλέψετε με τέτοιες συνθήκες. Ούτε θα σας πιέσω να βγείτε στο εργοτάξιο, είναι απάνθρωπο. Είναι ξεκάθαρο. Όμως, στην Ελλάδα ποτέ δεν… σταματούσαμε με τέτοιο καιρό. Υπάρχει μια Ελληνική λέξη που δεν μεταφράζεται, εάν την έχετε ακούσει. Που είναι από τα γεννοφάσκια μας μέσα μας. Σε όλους τους ανθρώπους, οποιασδήποτε φυλής και εθνότητας. Σαν το DNA. Γεννιόμαστε με αυτήν. Πετούμε τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματά μας στο πυρ το εξώτερον και βάζουμε πάνω από όλα αυτά το… Φιλότιμο το λένε. Δεν μπορώ να σας το εξηγήσω. Ας μείνουμε ως εδώ».

Η γυναίκα μου μόλις έφθασε μέσα από τους χιονισμένους δρόμους στο εργοτάξιο. Της άρεσε να περπατάει και να πέφτει το χιόνι. Ταράχτηκε από τα ουρλιαχτά μου. Κρύφτηκε στο διπλανό γραφείο. Και άκουγε τι έλεγα.

Ψέματα έλεγα. Στην Ελλάδα με μια σταγόνα νερού σταματούσε η μηχανή. Χωρίς δεύτερη κουβέντα.

Η γραμματέας μας προσπάθησε με την χρήση λεξικών και διαφόρων άλλων μεταφραστικών μέσων να την μεταφράσει. Τα κατάφερε; Μπα, δεν νομίζω, ας δούμε την συνέχεια.

Οι Πολωνοί μηχανικοί με άκουγαν χωρίς να μιλούν. Κοιταζόντουσαν μεταξύ τους, έβλεπαν εμένα που ήμουν μεταξύ απόγνωσης λες και πρωταγωνιστούσα σε παράσταση ιλαροτραγωδίας αφού, έπρεπε να βρω λύση. Απλή λύση. Που ήταν να δουλέψουμε. Μέσα στις γιορτές. Χωρίς διακοπή. Για να μαζευτούν περισσότερα… κουκιά!

Δεν τους είπα τίποτε άλλο. Όσοι ήταν εκεί πήγαν σκεφτικοί πίσω στο γραφείο τους. Άκουγα τηλεφωνήματα. Σε έντονο ύφος. Πολλά και διάφορα. Δεν ήξερα Πολωνικά (τότε), μα το μυαλό μου δημιουργούσε εικόνες. Φανταστικές εικόνες. Με τους τεχνίτες και λοιπούς οικοδόμους να αγνοούν τον καιρό, το κρύο, τα χιόνια, τις αντιξοότητες και να πιάνουν τα εργαλεία τους μέσα στο λευκό τοπίο.

Έβλεπα από το παράθυρο του γραφείου μου το χιόνι να πέφτει και αναρωτιόμουν ποια θα ήταν άραγε η κατάσταση με ανάλογο καιρό σε ένα άλλο εργοτάξιο στην Κύπρο, στην Ελλάδα ή και στην Λιβύη, σε μέρη δηλαδή που είχα εργαστεί και είχα ιδίαν άποψη. Απλώς τραγωδία.

Δύσκολη περίπτωση, μα έπεσα έξω! Αδιάψευστος μάρτυρας οι φωτογραφίες. Με ημερομηνίες 22 έως 28 Δεκεμβρίου του 2005.

Filotimo

Χιόνι, χιόνι, χιόνι

Ετοιμασία για την ανέγερση οικοδομικού γερανού. Κουφόβραση…

Το κτίριο των Ξένων Γλωσσών όπως ολοκληρώθηκε. Ακόμα χιονίζει…

Είχα πετύχει κάτι. Το φιλότιμο πήρε μπροστά! Και εδώ θέλω να ευλογήσω τα γένια μου. Το έργο τελείωσε μα όταν μετά από χρόνια ξαναβρέθηκα με την ομάδα των μηχανικών σε ένα εστιατόριο – το  Gazdówka – στην ίδια πόλη της Πολωνίας, ένας από τους μηχανικούς πήρε τον λόγο παραδίδοντάς μου εκ μέρους του Δήμου ένα ωραιότατο άλμπουμ!

  • «Mister Herodotos, θέλουμε να σε ευχαριστήσουμε που δουλέψαμε μαζί σου στο Έργο. Που είναι πλέον  το καμάρι της πόλης μας. Και θέλουμε όλοι να σου πούμε πως στα χρόνια που είμαστε μαζί, ενεργοποιήσαμε και το δικό μας Filotimo. Και προσπαθούμε να την περιγράψουμε στους εργαζόμενους σε όποια εργοτάξια δουλεύουμε, μετά που έφυγες. Τους αναφέρουμε την περίπτωση του Δεκεμβρίου του 2005».

Περιμένετε να ακούσετε και την συνέχεια…

  • «Δεν φοβηθήκαμε πως θα μείνουμε απλήρωτοι Χριστουγεννιάτικες μέρες. Ας μέναμε απλήρωτοι. Δεν είχαμε καμμιά αμφιβολία ότι όλοι θα έπαιρναν το μισθό τους και οι υπεργολάβοι με τους προμηθευτές θα λάμβαναν κάποια στιγμή τα χρήματα τους. Εσύ έβρισκες πάντα τον τρόπο. Μέσα σε λίγο χρόνο αισθανθήκαμε αυτό που προσπαθούσες να μας εξηγήσεις. Και μπήκαμε στο πετσί σου. Χωρίς να συνεννοηθούμε μεταξύ μας οι μηχανικοί αρχίσαμε ο καθένας ξεχωριστά να ασκούμε πιέσεις όπου έπρεπε ώστε το εργοτάξιο να εργαστεί κανονικά, παρόλες τις άσχημες καιρικές συνθήκες. Χωρίς άλλες ταλαντεύσεις, ενεργοποιήθηκε και το Πολωνικό μας Φιλότιμο».

Το εργοτάξιο δούλεψε. Εγώ και η γυναίκα μου μείναμε επίτηδες στο Gliwice για τις Γιορτές. Καταπληκτικά! Η πλατεία ήταν τόσο καλά στολισμένη, κάτι πάει να θυμίσει η προχθεσινή που μου έστειλε μια φίλη, μα φαίνεται πως ο κορωνοϊός τα μάσησε όλα φέτος. Το έλατο όμως έχει το αστέρι του ψηλά που λάμπει. Και αυτό έχει την δική του σημασία. Κάποια στιγμή η ζωή θα ξανάρθει στην πλατεία, είναι σίγουρο, όπως τότε!

Είναι περιττό να σας αναφέρω πως η προσπάθεια εκείνη επιβραβεύτηκε. Η έξοδος όλων μας σε ταβέρνα, αρχές του καινούργιου χρόνου ήταν κεφάτη! Στο Restauracja Spichlerz στο Gliwice, όπου εκεί ακούστηκαν και μουσικές Ελληνικές. Έξω ακόμα χιόνιζε…! Αλλά μέσα, μερικοί έριξαν και τον χορό τους. Zorba the Greek. Εγώ δεν χόρεψα, έβλεπα μόνο και συγχρόνως ευλογούσα τα… γένια μου. Επιτέλους!

 

Μέρος της κεφάτης παρέας στο Spichlerz

Zorba the Greek…!

Έχω στο περίφημο… μπαούλο μου κι άλλες φωτογραφίες από το πάρτυ. Δεν δημοσιεύονται. Είναι… ακατάλληλες για ενήλικες! Να πιστεύετε αυτά που σας γράφω. Γιατί είναι αληθινά.

Ηρόδοτος Χρυσάνθου