Στις σοφές μου τις σκέψεις μπαίνει φευ, χαλινάρι

κι ο καφές μου που πίνω θα’ ναι σκέτο φαρμάκι,

θα μου λείψουν ταξίδια, μακρινά ως τον Άρη,

με καφέ σαν παρέα, με παχύ καϊμάκι!

***

Πίνω δέκα καφέδες για να γράψω δυο στίχους

και πενήντα ακόμα για να βγουν οι στροφές μου,

που τους γράφω κλεισμένος,  μες τους τέσσερις τοίχους,

δεν αξίζει να είναι…. ακριβός ο καφές μου!

***

Η γραφή μου θα πάψει να τσιγκλά κι είναι κρίμα

σαν θα κρύψω στις θήκες τα φτωχά μου μολύβια,

δεν αντέχει τους φόρους η δική μου η ρίμα,

την νικά κατά κράτος του καφέ η ακρίβεια!

***

Βράζει μέσα στη λύπη ο ζεστός ο καφές μου

και περνούν μαύρες σκέψεις σαν αχνίζει μπροστά μου,

θ’ ακριβύνει διαβάζω και γι’ αυτό φίλε πες μου,

να καθίσω σαν κότα και εγώ στα… βραστά μου;

Ο Παγκυπριώτατος

 Επεξεργασμένο τμήμα της φωτογραφίας του εξωφύλλου της 4ης Ποιητικής Συλλογής (2003) του Παγκυπριώτατου με τίτλο “Ο μέτριος καφές μου…!”, με το ομώνυμο ποίημα – Ύμνος στον Ελληνικό καφέ – στις σελίδες της.