Ήτανε λάθος που ‘παψα να γράφω για αστέρια

και έγραφα ανούσιους περί ανέμων στίχους,

ήτανε λάθος, μα ξανά παίρνω στυλό στα χέρια

και κλείνομαι ερμητικά στους τέσσερις μου τοίχους!

~~~✨~~~

Γιατί πολύ νοστάλγησα φανταστικά ταξίδια,

αυτά που δεν κατάφερα ως ποιητής να κάμω,

αυτά π’ αλλάζουν όπως λεν’ και την ζωή την ίδια,

…σ’ ένα πλανήτη εξωτικό να γείρω ν’ αποκάμω!

~~~✨~~~

Όπως παλιά, που γύρευα εκείνο το αστέρι

και πίστευα πως αν το ‘δω, ίσως ξαναδακρύσω,

μοναχικό σε μια γωνιά να μου κουνά το χέρι,

σαν τότε, που τ’ αστέρι μου ζητούσα ν’ εντοπίσω!

~~~✨~~~

Ταξίδια των ονείρων μου με οδηγό τον νου,

που ξεπερνούν τα σύνορα κι όλες τις αποστάσεις,

στα πέρατα του κόσμου μας, στις άκρες τ’ ουρανού,

με δίχως εισιτήριο, εισπράκτορες και στάσεις!

Ο Παγκυπριώτατος