Το πνεύμα αντιστέκεται, ζητώντας ησυχία,

μα στον μακρύ του ταξιδιού τον δρόμο τον κακό,

ανοίγω στην διαπασών, να σπάσουν τα ηχεία

μέσα στο αυτοκίνητο, το στερεοφωνικό…

***

Περνώ γαλάζιες θάλασσες, μόνο με… φαντασία,

η τσίκνα έφθασε εδώ από τα… παϊδάκια,

η Ουκρανία δίπλα μου, πιο πάνω η Ρωσσία,

χιλιάδες λίμνες προσπερνώ και μου ‘ρχονται στιχάκια!

***

Πολλοί το φιλοσόφησαν και δίκαιο τους βρίσκω,

πως ότι, το ταξίδι σου αξίζει να το ζεις

με περιπέτειες, μ’ όνειρα, με κίνδυνο και ρίσκο…,

…η Μαρινέλλα τέλειωσε κι αρχίζει ο Τερζής!

***

Σαν διασχίζω θάλασσες, δαντελωτές ακτές,

γίνεται μπλε το πράσινο, μεταξωτό, βελούδο

κι όλο εσένα σκέφτομαι, που μου ‘λεγες σαν χτες,

πως αν και είμ’ Ελέφαντας, μοιάζω με τον αρκούδο!

***

Τα δυό αυτιά μου έσπασαν, μα όχι τα ηχεία,

ο δρόμος δείχνει ανοικτός, ίσως δεν είναι έτσι,

τα τραμ, τα τραίνα, τα παλιά τα ανθρακωρυχεία,

μια μυρωδιά, οι σιεφταλιές, κρασί και κοκορέτσι!

Ο Παγκυπριώτατος