Ηροδότου Ιστορίες: Η Βασιλόπιτα…!

Ήταν παραμονή της Πρωτοχρονιάς του έτους 1987 στην Αθήνα.

Η βασιλόπιτα ήταν έτοιμη για να μπει στον φούρνο, στολισμένη, γαρνιρισμένη με τα σχετικά, Καλή Χρονιά στο κέντρο, η ζύμη μοσχομύριζε από τα αρώματα που έβαλε η πεθερά μου και ο ηλεκτρικός φούρνος είχε αρχίσει να θερμαίνεται.

Λίγη ώρα ακόμα και η βασιλόπιτα  που ομολογουμένως ήταν μεγάλου μεγέθους θα έμπαινε μέσα για ψήσιμο.

Ποτέ δεν είχα βρει το φλουρί που έβαζε κάθε χρόνο η μάνα μου στη δική της βασιλόπιτα, που λέγεται πως αυτός που το βρίσκει θα έχει τύχη όλη τη νέα χρονιά. Πάντα κάποιος άλλος δίπλα και παραδίπλα μου το έβρισκε, μα δεν είμαι ενήμερος κατά πόσο σ’ αυτούς που το βρήκαν, έτρεχαν τα χρυσάφια από τα παντζάκια τους!

Όμως το έθιμο είναι σεβαστό και γιατί όχι, πάντοτε υπάρχει η αγωνία για τον «τυχερό» της βασιλόπιτας!

  • «Έβαλες φλουρί;», ρώτησα την πεθερά μου.
  • «Και βέβαια, ένα εικοσάδραχμο τυλιγμένο σε αλουμινόχαρτο», απάντησε.

Σε δέκα λεπτά θα έμπαινε στο φούρνο η βασιλόπιτα, μα εν τω μεταξύ το κουδούνι της πόρτας κτύπησε και μια παρέα με παιδάκια άρχισε να τραγουδά τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς, «αρχιμηνιά και αρχιχρονιά κι αρχή καλός μας χρόνος…» και όλοι οι παρόντες στήθηκαν στην πόρτα για να τα ακούσουν. Επιτέλους όμως ήρθε η μεγάλη στιγμή που η μεγαλοπρεπής βασιλόπιτα έμπαινε θριαμβευτικά στον φούρνο…!

Το Πρωτοχρονιάτικο τραπέζι, πλούσιο και στολισμένο μας περίμενε με τα φαγητά και τα ποτά, η σχετική ευθυμία ήταν δεδομένη και τα καμιά δεκαριά άτομα που περίμεναν το σύνθημα από τον πεθερό μου, δεν κρατιόντουσαν!

«Ευλόγησον την βρώσιν και την πόσιν των δούλων σου…», η απαραίτητη προσευχή πριν το φαΐ και να που τώρα ήρθε η στιγμή της βασιλόπιτας!

Για να σας βάλω στο κλίμα, ο πεθερός μου θυσίαζε δέκα κομμάτια για τους Αγίους, το σπίτι κλπ., αλλά ευτυχώς μένανε και για τους συνδαιτημόνες, για εμάς δηλαδή να φάμε ένα κομμάτι…!

Ουπς…! Στο πρώτο κομμάτι που τρωγότανε από την γυναίκα μου, βρέθηκε το φλουρί. Τυχερή που ήταν! Μα βρέθηκε και δεύτερο, τρίτο, τέταρτο και πέμπτο φλουρί, όλα εικοσάδραχμα σε διάφορα κομμάτια βασιλόπιτας!

Δεν είχα δυστυχώς, περισσότερα εικοσάδραχμα να χώσω στην άψητη βασιλόπιτα την στιγμή που όλοι άκουγαν τα κάλαντα στην πόρτα, αφήνοντας «απροστάτευτη» την βασιλόπιτα στην κουζίνα! Ένα έβαλε η πεθερά μου και τέσσερα εγώ…, χωρίς να με πάρουν είδηση!

Η μακαρίτισσα πλέον πεθερά μου – που πίστευε πως επρόκειτο περί θαύματος, έμαθε μετά από πολλά χρόνια τι ακριβώς συνέβηκε. Της το ομολόγησα εγώ και λύθηκε στα γέλια!

Έβγαλα τα απωθημένα μου. Να πέφτει σε όλους το φλουρί εκτός από εμένα, δεν το δεχόμουνα. Μα για να σας πω την αλήθεια, ούτε εκείνη την χρονιά μου έπεσε… κάποιο από τα πέντε φλουριά! Μέχρι και στο κομμάτι κάποιου Αγίου βρέθηκε φλουρί, μα στον υποφαινόμενο τίποτε…!

Να διαβάζετε και να παραδειγματίζεστε από τις Ηροδότου Ιστορίες γιατί είναι αληθινές.

Καλή Χρονιά και Χρόνια Πολλά!