Εορτάζουμε δεόντως την ημέρα της μητέρας,

μα ξεχνιέται εκουσίως ο ταλαίπωρος πατέρας

και προσφέρουμε λουλούδια στην μητέρα με αγάπη,

στην μαμά μας την Τταλλού,

εις την Κύπρο και αλλού,

στη μανούλα του Κινέζου και στη μάνα του Αράπη!

***

Πως δεν σκέφτεται κανένας και τον δύσμοιρο πατέρα,

που ‘βαλε ένα… χεράκι για να γίνει μια… μητέρα,

που του βγαίνει μεν η γλώσσα, μα του βγαίνει και το λάδι,

που ιδρώνει και μοχθά,

ανεβαίνει Γολγοθά

κάνει δε υπερωρίες εις το σπίτι κάθε βράδυ!

***

Ο πατέρας που θυμάται τα ατίθασά του νιάτα,

όταν βάζει την… ποδιά του για να πλύνει στοίβες  πιάτα,

που πληρώνει τον μπακάλη, τον χασάπη και τις δόσεις

κι όταν έρχεται η… ώρα,

παίρνει εν ανάγκη… φόρα

κι εκπληρώνει επαξίως, βραδινές… υποχρεώσεις!

***

Αχ πατέρα, πατερούλη, φάδερ, ντάντυ και μπαμπά,

ήρωα και ακαμάτη, ρωμαλέε ή… ζουμπά,

σου υπενθυμίζω ότι και εγώ είμαι πατέρας

και σηκώνω βάρη τόνους,

νιώθω άλγη, νιώθω πόνους,

μα δεν ένιωσα σε γέννα, τα… πονάκια της μητέρας !

Ο Παγκυπριώτατος