Μπήκε για καλά Σεπτέμβρης κι εγώ ο ποιητής
θυμήθηκα πως κάποτε υπήρξα μαθητής,
με μια… βαλίτσα ξύλινη και ένα – δυο βιβλία…,
μπήκε για καλά Σεπτέμβρης και ανοίγουν τα σχολεία!
***
Είχα παλιό αβάκιο και αναγνωστικό,
με κοστουμάτο δάσκαλο, ψηλό και γνωστικό,
που πάσχιζε ο άνθρωπος με λόγια και με έργα,
αλλά για να’ ναι… σίγουρος, κρατούσε και μια βέργα!
***
Ήμουν, ως αποδείχτηκε, άριστος μαθητής,
γι’ αυτό και τα κατάφερα να γίνω… ποιητής,
γράφοντας ασταμάτητα ποιήματα και στίχους
κι ως πλούσιος επέτυχα να… κουτουλώ τους τοίχους!
***
Δύσκολα τα χρόνια τότε, δύσκολα και τα σχολεία,
σήμερα με τα κομπιούτερς, τότε με την κιμωλία,
σήμερα χαρά κι αγάπη, τότε σκέτη… αγγαρεία,
τότε ο παππούς… Ροδάκης , σήμερα η… Νεκταρία!
Ο Παγκυπριώτατος
Καλησπέρα Ηρόδοτε,
Ωραίες ιστορίες, κατά τα άλλα όλα καλά!
Γιάννη δεν πάμε καλά! Μόνον αυτά που γράφω είναι κάπως καλά!
Όπως τα γράφεις Ηρόδοτε, αλλά το μόνο που φοβόμαστε τότε, ήταν ο γυμνασιάρχης μας ο μ. Πραξιτέλης Γεωργίου. Κανένα άλλο και μάλιστα με τους πιο πολλούς είχαμε Καλές φιλικές σχέσεις με τα αστεία ή τα πειράγματα, αλλά πάντα με σεβασμό. Τώρα πιο πιθανό είναι να φοβούνται οι καθηγητές τους μαθητές και τα πιο πολλά σχολεία έχουν…”ξεχαρβαλωθεί” (Όχι τα κτίρια). Γι’ αυτό άλλοι μαθητές μπαινοβγαίνουν στα φροντιστήρια και άλλοι, όσοι το…φυσάνε το παραδάκι, πάνε σε ιδιωτικά σχολεία όπου εκεί έχει… κανόνες!!
Καλημέρα Κωστάκη,
Το “Τότε…!” αναφέρεται στις πρώτες τάξεις του σχολείου, με αβάκια και αναγνωστικά και ξύλινες βαλίτσες! Ήταν η εποχή που επικρατούσε ο νόμος της βέργας και του ξύλου. Όμως στο Γυμνάσιο εμείς τότε αν θυμάσαι ήμασταν πιο καταρτισμένοι από πολλούς καθηγητές μας!
Καλημέρα, καλή εβδομάδα και καλή σχολική χρονιά να έχουμε!
Πάρα πολύ καλό!
Έχουνε αλλάξει κάποια πράγματα βέβαια όπως πχ η ξύλινη βαλίτσα έχει αντικατασταθεί από έναν πάνινο πολύχρωμο μονόκερο και το τράβηγμα φαβορίτας (το χειρότερό μου :D) αντικαταστάθηκε από το χαμόγελο της δασκάλας αλλά ο στόχος του σχολείου παραμένει διαχρονικός! Άντε και η Νεκταρία εύχομαι να αποκτήσει την Γνώση και την Σοφία των παππούδων της και να τους ξεπεράσει ακόμα!
Καλή μας αρχή!!!!!!!!
Ο Θεός βοηθός! Όλα θα πάνε καλά!
Δύσκολα πράγματι για μας τα χρόνια τότε. Όλες οι αναμνήσεις, μαυρόασπρες, κοντό παντελόνι, κούρεμα “ πρώτο νούμερα “, βαλίτσα ξύλινη για τα πλουσιόπαιδα, παλάσκα από ύφασμα για τους υπόλοιπους και ξύλο για όλους από τους δασκάλους! ‘’ Το ξύλο βγήκε απ ´ τον παράδεισο’’. Σήμερα είναι ποινικό αδίκημα και συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ.
Αχ, αυτό το ξύλο Ντίνο! Πολλές φορές ήταν σαν βασανιστήρια του Ιησού Χριστού!
ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΚΤΑΡΙΑ!! ΠΕΡΑΣΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ! ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΠΡΟΟΔΟ!! ΦΙΛΑΚΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΜΑΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΠΕΠΗ!! ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΗΡΟΔΟΤΕ ΠΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΕΜΑΣ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΞΕΚΙΝΗΜΑ!
Καλημέρα Παππού Μάκη!
Ένα από τα τραγούδια που μου αρέσουν είναι αυτό που τραγουδά η Άννα Βίσση και αναφέρεται στα μαθητικά χρόνια. Ίσως αυτό να αντιπροσωπεύει όλους μας.!
Εύχομαι η Νεκταρία μας να έχει καλή πρόοδο αν και είναι πανέξυπνη!
Χαιρετίσματα στη γιαγιά Πέπη.
Πολύ καλό. Δεν θυμάμαι και με νοσταλγία τα μαθητικά μου χρόνια. Να’στε όλοι καλά να δείτε και τη συνέχεια της Νεκταριας κλπ.
Το γράφω Θανάση! Τότε ήταν αγγαρεία το σχολείο. Φοβόμασταν να περάσουμε την καγκελόπορτα…