Για αξίες μην μιλάτε στους καιρούς τους τωρινούς,

δεν θωρείτε ποιοι και πόσοι στον μακάριο μας τόπο

συνεχώς αναρριχώνται, δίχως γνώσεις, δίχως κόπο,

ξέροντας να γλείφουν μόνον, λερωμένους πισινούς;

***

Πόσοι γράφουν για τ’ αστέρια, πόσοι στίχους για να τέρπουν,

πόσοι φευ, φιλοσοφούνε για της γνώσης την αξία,

μα και πόσοι στην ζωή μας που στην κυριολεξία

σαν γλοιώδεις μόνον ξέρουν, σαν σαλίγκαροι να έρπουν!

***

Παίρνουν θέσεις κι ανεβαίνουν, δέκα κλίμακες πιο πάνω,

με τα κέρατα τους μόνον και τα σάλια τους να τρέχουν,

και με όπλο το καβούκι, το μοναδικό που έχουν,

αδαείς φτιάχνουν στο χάος…, ένα χάος παραπάνω!

Ο Παγκυπριώτατος