Ξεχασμένες αγάπες, στο κλειστό μου συρτάρι,
εκεί που ‘χω φυλάξει τον μισό εαυτό μου,
μια καρδιά, ένα βέλος, μια σκιά, το φεγγάρι,
σαν ταινία του Χίτσκοκ, αγωνίας και τρόμου!
***
Συντροφιά μ’ εφιάλτες, δίχως φως σ’ ένα δρόμο,
να ουρλιάζουν οι λύκοι κι οι οχιές να ζυγώνουν,
κουβαλώντας με ρίσκο τις αγάπες στον ώμο,
είχα τύχη μα τώρα… οι σκιές μεγαλώνουν!
***
Απαθής το κοιτάζω, ξέρω φευ, τι μου κρύβει,
πολύ γέλιο και κλάμα κι αγανάκτηση ίσως,
το δεφτέρι και ένα δίχως μύτη μολύβι,
που ζωγράφιζε αγάπη που την σκέπασε μίσος!
***
Μαζεμένες αγάπες, στης ζωής το ταξίδι,
όλες σ’ ένα συρτάρι λησμονιάς, ξεχασμένες,
ευτυχώς που ‘χω χάσει το κλειδί που τ’ ανοίγει,
εκεί μέσα θα μείνουν, μοναχές, στοιχειωμένες!
Ο Παγκυπριώτατος
Φίλε Ηρόδοτε,
Αναμένουμε την νέα ποιητική συλλογή “2σε1”. Είμαστε όλοι σίγουροι ότι θα έχει μεγάλη επιτυχία. Με τις καλύτερες ευχές καλοτάξιδη να είναι η νέα έκδοση και σε ανώτερα.
Θα είμαι Κύπρο για σχεδόν όλο τον Νοέμβριο, σειρά μου να σε φιλοξενήσω στα καλύτερα στέκια της επαρχίας Λάρνακας και Αμμοχώστου. Σουβλάκια, σιεφταλιά, κλέφτικο, ψάρι, λοκμάδες, σιάμιση, καττιμέρκα, σισαμόπιττες, κ.α.
Αντιλαμβάνομαι ότι η «Εύα» κατευθύνεται προς Κύπρο, τον «Αδάμ» που τον έχει στείλει?
Η Εύα είναι στις αγκάλες του πονηρού όφι!
Ρομαντική διάθεση με την κακοκαιρία “Εύα”…!
Καλημέρα Ηρόδοτε!
Λευτέρη, εγώ δεν είδα κακοκαιρία! Ψιλόβροχο και με σχετικά ψηλή θερμοκρασία!
Η “Εύα” μας εξαπάτησε!
Φυσικά όλα αυτά , κλειδιά , συρτάρια , μπαούλα, αμπάρια και αποθήκες, είναι εικονικά και εργαλεία του ποιητή για να γράψει αυτά που έχει στην καρδιά του και στην ψυχή του. Αυτά ο καθένας μας τα κουβαλά μαζί του όπου κι αν βρίσκεται και όποτε γουστάρει πατά ένα κουμπάκι και τα κάνει replay.
Φίλε Ηρόδοτε πρέπει να διαβεβαιώσεις τους αναγνώστες σου, ότι το συρτάρι σου δεν έχει μόνο ξεχασμένες ή αραχνιασμένες αγάπες. Έχει και πάρα πολλές ζουμερές και εύθυμες ιστορίες οι οποίες, λόγω βαρύτητας, είναι στα κάτω κάτω του συρταριού, κάποια στιγμή θα έρθει η σειρά τους. Να σοβαρευτούμε και λίγο.
Καλημέρα στο Μπέρμιγχαμ!
Έτσι ακριβώς συμβαίνει Ντίνο, το σχόλιο σου τα εξηγεί όλα! Οι ζουμερές και εύθυμες ιστορίες είναι έτοιμες να ξεπεταχτούν από τα συρτάρια και τα μπαούλα! Ας όψεται ο Κινέζικος Ιός που μου έκρυψε τα κλειδιά των κλειδαριών τους…! Πού θα πάει, κάποια στιγμή θα βρεθούν! Ενημερωτικά σου γράφω ότι η Ποιητική Συλλογή “2 σε 1” ανέβηκε το τελευταίο σκαλοπάτι του Εκδοτικού Οίκου! Σύντομα θα γίνουν οι ανακοινώσεις, αλλά αναμένεται η κυκλοφορία του μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς (βιβλιοπωλέια, ηλεκτρονικές αγορές, παρουσιάσεις, διαφημίσεις κλπ). Η καθυστέρηση αιτιολογείται από την λοίμωξη που με ταλαιπωρεί ακόμα…😭😭
Υπάρχουν αναμνήσεις όμορφες και πικρές. Με το πέρασμα του χρόνου έχουν ξεθωριάσει. Όταν βρεθούμε σε προχωρημένη ηλικία πολύ λίγο θα μας απασχολούν !!!
Να’σαι καλά Ηρόδοτε που θίγεις θέματα ανθρώπινα…
Συνήθως Στέλιο, αυτά που φυλάγονται στο “συρτάρι” ή σε ένα “μπαούλο” και ακόμα σε “αποθήκη” έχουν δυνατό αποτύπωμα στη ζωή του καθενός. Γι’ αυτό εξ’ άλλου και τα αποθηκεύουμε για να τα έχουμε με την πρώτη ευκαιρία έτοιμα να ξαναβγούν στην επιφάνεια. Αλλά όπως γράφεις και στο σχόλιό σου με το πέρασμα του χρόνου ξεθωριάζουν και πολύ λίγο θα μας απασχολούν. Το δικό μου συρτάρι ίσως είναι κενό! Ο ποιητής έχει την άδεια να φαντάζεται, μήπως ισχύουν αυτά που γράφει για κάποιους άλλους! Αλλά πιστεύω πως είναι λίγο σπάνιο για την πλειοψηφία των ανθρώπων, να μην συμβαίνει κάτι. Που καταχωνιάζεται στην αποθήκη του μυαλού τους, αραχνιάζει και σπανιότερα βγαίνει ξανά στο φως. Όμως είναι πλέον αργά! Οι σκιές θα μεγαλώσουν καθώς ο ήλιος δύει και το κλειδί που θα ανοίξει την κλειδαριά “χάνεται” σκόπιμα ή τυχαία!
Να σου στείλω ένα κλειδαρά ή μετά θα έχουμε πρόβλημα …συρταρωτής παντόφλας; Ξεκινώντας να διαβάζω, είπα μέσα μου να οι αποκαλύψεις που δεν έχουν γίνει για Λιβύη, Πολωνία κλπ Ηροδοτικές χώρες, αλλά ο ποιητής μάλλον έπαθε αμνησία που έκρυψε το κλειδί! Έτσι λέει τουλάχιστον. Έτσι και κάνουμε ένα γκάλοπ αν τον πιστεύουμε τι πιστεύετε ότι θα έχουμε σαν αποτέλεσμα; Για ψηφίστε παρακαλώ!!!
Λοιπόν Νίκο, αυτά που έχω απαντήσει στο σχόλιο του Στέλιου Χριστοδουλίδη, ισχύουν και για το δικό σου σχόλιο! Κάποιος φίλος με πήρε στο τηλέφωνο με το που διάβασε τις “Ξεχασμένες αγάπες…!” και μου είπε πως πραγματικά στο σπίτι του έχει φυλάξει πολλά τέτοια ντοκουμέντα της νεανικής του ηλικίας, που αρκετές φορές τα φέρνει στην επιφάνεια για να φρεσκαριστεί η μνήμη του. Όμως στο τέλος αναφωνεί… “τι βλάκας που ήμουνα…!”.
Aristos Cacoutas – Comment in Facebook
05 November 2022
—————————
Τούτη η αποθήκη θέλει μια καλή “αναδιάρθρωση”!
Reply to Aristos Cacoutas
05 November 2022
—————————
Ευτυχώς που… ενοικιάστηκε! Ας την ανοίξουν άλλοι! Αν βρουν κάτι μέσα, εγώ να παραιτηθώ από Μηχανικός…!😎😎
ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΟΥΝΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΟΥΝΕ ΤΑ ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΕ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΤΟΛΗ, ΑΛΛΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΙΣ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΙΣ ΞΕΓΡΑΨΟΥΝ. ΥΠΕΡΟΧΟ ΗΡΟΔΟΤΕ ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!
Καλημέρα Μάκη! Τέτοιου είδους συρτάρι αξίζει πολλά! Ανοίγοντάς το, να εύχεσαι να είναι… ανώδυνη η συνέχεια!
Καλημέρα. Πάρα πολύ ωραίο!!! Συρτάρι και αναμνήσεις, έννοιες ταυτοσημες!!!
Ένας φίλος μου έγραψε στο Facebook ότι το συρτάρι μου θέλει αναδιάρθρωση! Του απάντησα ότι το έχω… νοικιάσει. Να το ανοίξει άλλος και αν βρει κάτι μέσα, θα παραιτηθώ από Μηχανικός!
Καλημέρα Θανάση!