Δεν μ’ εμπνέει πλέον φίλοι, ένας μερακλής καφές,

παρά μόνον τελευταία οι κεφάλες οι σοφές,

οι κεφάλες οι μεγάλες, οι τρανές και σοβαρές,

που… φιλοσοφούν και φέρνουν πανικό και συμφορές !

👺👺👺

Ευτυχώς στον τόπο τούτο περισσεύουν οι σοφοί,

που μου δίνουν κάθε μέρα για την ποίηση τροφή,

για να γράφω, να γελάμε και να σπάμε όλοι πλάκες,

για να ζούμε σ’ ένα κόσμο… με σοφούς αλλά και βλάκες !

👺👺👺

Ζούμε φίλοι σε μια χώρα, που δεν έχει πλέον νόμους,

με οδούς και λεωφόρους, μα δεν έχει τροχονόμους,

και με αρχηγούς… σπουδαίους, μ’ ένα πάνσοφο κεφάλι,

που ‘χουν πάρει ένα δρόμο… κι άγνωστο που θα μας βγάλει… !

👺👺👺

Σ’ ένα κόσμο που δεν ξέρει ποιο το ψέμα, ποια η αλήθεια,

που του τάζουνε χαβιάρι και του δίνουν… κολοκύθια,

που πουλά και ξεπουλάει, μα δεν νοιάζεται τι χάνει,

αφού ζει σε μια πατρίδα, σαν του Πάντζιαρου το… χάνι!

Ο Παγκυπριώτατος

Σημ.: Το περίφημο «χάνι του Πάντζιαρου» βρισκόταν στην Λευκωσία, στην οδόν Ερμού  κοντά στο «παντοπουλείο»,  σήμερα όμως εφάπτεται Τουρκικού φυλακίου στην κατοχική γραμμή. Στο διαδίκτυο υπάρχουν πολλές αναφορές για το χάνι αυτό, που όπως λέγεται, σαν τόπος συνάθροισης που ήταν, όποιος ήθελε έμπαινε κι έβγαινε, όποιαν ώρα του εκάπνιζε και έκανε ότι ήθελε χωρίς έλεγχο και χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα…!